Cicero

2018-03-10_Linschoten

Linschoten, 10-03-2018

10,5 km

Het is vandaag zo’n 20 graden warmer dan tijdens onze winterwandeling van vorige week. Ook de voor vanochtend voorspelde regen blijft uit, zodat we in onverwacht lenteachtige omstandigheden verkeren.

We lopen bij het dorp Linschoten: “kasteelpark, bossen, grienden, boerenerven en omringend cultuurlandschap vormen tezamen het Landgoed Linschoten, een der grootste landgoederen in het Groene Hart. De wandeling heeft de vorm van een 8 rond en door het Landgoed.” Aldus de bijsluiter bij de wandeling Struinen en Vorsen.

Onderweg zien we aalscholvers, blauwe reigers, eksters, futen, één havik, houtduiven, huismussen, knobbelzwanen, koolmezen, één pimpelmees, meerkoeten, merels, spreeuwen, waterhoentjes, wilde eenden, zilvermeeuwen, zwarte kraaien. Dat zijn 17 vogelsoorten. Niet slecht voor een beginnend ‘vogelaar’, is het wel? Bovendien horen we luid en duidelijk vanuit het ‘kasteelpark’ het geratel van een (grote bonte?) specht.

Ik heb enige moeite met de invulling van mijn nieuwe functie. Naast mijn fotocamera heb ik nu ook een veldkijker om de hals hangen. Uiteraard raken de koordjes steeds in elkaar verknoopt als ik het ene apparaat wil wisselen voor het andere. Het richten van de veldkijker wil ook nog niet echt lukken, ik zie eigenlijk meer zonder dan met kijker. Maar dat schijnt een kwestie van oefenen te zijn. Intussen probeer ik natuurlijk ook wat bewijslast te verzamelen in de vorm van vogelfoto’s. Ik constateerde al eerder dat mijn eenvoudige compactcamera met vaste groothoeklens niet de meest geschikte uitrusting is voor het fotograferen van vogels. Die beestjes zijn gewoon te klein, meestal te veraf, en over het algemeen veel te beweeglijk. Wat dat aangaat is de huismus op de heg (foto 3) nog een alleszins meewerkend oefenobject. Hij zit aardig stil, ik kan redelijk dichtbij komen, en als ik de foto uitvergroot kun je met een beetje goede wil de soort herkennen. Het blijft verwarrend natuurlijk, een huismus in de heg. Voor hetzelfde geld gaat de heggenmus op een huis zitten, en waar blijven we dan? Maar dit terzijde.

Determinatie wordt al lastiger bij de overvliegende aalscholver (foto 6). Je moet hier echt wel weten waar je naar kijkt, anders zou je kunnen denken dat in deze omgeving de gebraden kippetjes door de lucht zweven. De blauwe reiger (foto 8) maakt het de fotograaf daarentegen weer al te makkelijk door als een gevleugelde Ophelia uit haar lijden verlost in de wateren te drijven.

De rest van mijn fotoserie geeft een indruk van de omgeving rond het plaatsje Linschoten, zoals boven omschreven. Een uiterst prettig wandelgebied onder deze lenteachtige omstandigheden. Maar daarmee val ik in herhaling…

Bekijk de kaart

Bekijk de foto's