Cicero

2018-03-17_Leersum

Leersum, 17-03-2018

12,5 km

Na een korte lente slaat de winter dit weekend weer ongenadig toe. De waarschuwingen voor vrieskou, oosterstorm, sneeuw en mogelijk gladheid zorgen ervoor dat een deel van onze wandelgroep vooraf de handdoek in de ring gooit. Maar er blijven natuurlijk altijd wel enkele ‘diehards’ over om de tocht mee te wagen. Het mooie van ‘afzien’ is tenslotte dat je achteraf dubbel kunt genieten. We reizen derhalve af naar Leersum voor een ‘mooiste route’:

“Deze rondwandeling voert u door een heuvelachtig bosrijk gebied rond de Darthuizerberg. Ook doorkruist u het wonderschone bosgebied bij het landgoed Maarsbergen. Geniet van de mooie beukenlanen en de prachtige naaldbossen. Op een aantal plaatsen wordt u verrast door mooie uitzichten vanaf de heuveltoppen met in elk seizoen prachtige natuurplaatjes. Een zeer uitdagende tocht voor de wandelaar die niet tegen een klimmetje opziet!”

Er dwarrelt een enkel sneeuwvlokje in de wind, maar dat bereikt de grond nauwelijks. Wit zal het vandaag bepaald niet worden in onze omgeving. Koud is het wel, maar zolang we in beweging blijven raken we niet onderkoeld. We lopen door de bossen, en dus redelijk beschut tegen de ijzige wind. Die horen we wel loeien door de boomtoppen, maar dat deert ons verder niet. Dat denken we tenminste…

We betreden het bos bij de Tombe van Nellesteyn, in 1818 gebouwd als mausoleum voor de gelijknamige familie (foto 1). In 1917 werd het twaalfde en laatste familielid bijgezet. Hierna werd de ingang van de tombe dichtgemetseld. Op zondagen is de toren te beklimmen, maar alleen als de vlag uithangt, aldus de informatie van Mooisteroutes.nl. Het is vandaag geen zondag, de vlag hangt niet uit, dus beklimmen we de heuvel aan de ene kant, lopen om de toren heen, en dalen aan de andere kant weer af om onze route te vervolgen.

De begroeiing wordt dichter, het bospad smaller, en ik verwacht elk moment een groep kabouters te zien oversteken. Er gebeurt echter niets, de begroeiing wijkt geleidelijk aan weer en we beklimmen voor de eerste keer de Darthuizerberg. Dat zullen we in de loop van de ochtend nog enkele malen doen, steeds van een andere kant. Tussendoor worden we door het heuvelachtige en afwisselende boslandschap gevoerd. We komen langs prehistorische grafheuvels uit de ‘late bronstijd’ (foto 2-3), langs mooie mosvelden aan weerszijden van ons pad (foto 4), en langs een soort natuurlijk-kunstmatige objecten (foto 5-6): De kunstwerken die op meerdere plaatsen op het landgoed Maarsbergen staan, zijn hindernissen voor de military. Op het landgoed worden internationale wedstrijden gehouden. (info Mooisteroutes.nl)

Verderop duiken wij het struikgewas weer in, stuiten vervolgens op de verwoestende sporen van buitenaardse invasie (foto 7) en van chaos door stormen aangericht (foto 9). Op een bepaald moment zie ik voor ons uit een hert wegvluchten. In het stuk bos waaruit het dier ontsnapt is horen we vervolgens een geweldig gekraak, en zien we – op zo’n 30 meter afstand – een enorme boomtak naar beneden storten. Enigszins huiverig lopen wij met een weide boog dit onbetrouwbare stuk natuur binnen. Nog steeds horen we nauwelijks vogels zingen. Die komen niet boven het gebulder van de wind uit. En wij lopen hier beneden wel beschut, maar blijkbaar toch ook weer niet helemaal veilig.

Zo is het altijd wat…

Bekijk de kaart

Bekijk de foto's