Cicero - 2018-04-07_Lage

2018-04-07_Lage_Vuursche

Lage Vuursche 07-04-2018

12,5 km

Ik ben om! Ik wil al die vogels die ik onderweg hoor en – wat betreft de grotere soorten – af en toe ook zie, vanaf nu beter leren kennen en herkennen. In mij is een moderne Linnaeus opgestaan. Voortaan zal ik de species documenteren en classificeren.

Na wat eerste proefnemingen in mijn woonomgeving wordt het vandaag menens. We trekken de bossen in, en ik ga proberen om een aantal voorjaarsfluiters te ontdekken en fotografisch vast te leggen. Achteraf zal ik dan op mijn gemak kunnen bestuderen wàt ik nu eigenlijk gezien heb.

Ik ben nog niet op onze afgesproken startplaats aangekomen, of ik ‘spot’ al een stadsduif in de boom. “Klik”, die heb ik alvast (foto 1). Langs de oude smidse (foto 2) lopen wij de Dorpsstraat uit, en begeven we ons op de koninklijke vogelroute (foto 3). Hoe onverwacht toepasselijk, dat ik dit bordje hier en nu aantref… Vanaf nu begint het serieuze werk. Overal om ons heen horen we het vrolijke gekwinkeleer van de territoriumhoeders, wijfjesversierders en nestbouwers (al heeft die laatste categorie wellicht geen tijd en puf meer om te fluiten). Ik kijk voortdurend om me heen, en omhoog, naar waar ik denk dat het gezang vandaan kom. En ja, daar zie ik iets verscholen in een boomtop zitten. Dat valt niet mee, om die kleine beweeglijke beestjes door een wirwar van takjes scherp in beeld te krijgen. Het lukt me niet bij de zanglijster, maar even later wel bij de vink (foto 4). Dat kost allemaal echter behoorlijk wat tijd, en als een haas probeer ik nu mijn wandelgenoten weer in te halen.

Ik moet een oplossing bedenken, want zo schiet het niet op natuurlijk. Ik besluit daarom wat meer ‘uit te zoomen’, en het aan de kijker over te laten om zelf de vogels in de bomen te ontdekken (foto 5). Ik doe nog een roodborstje voor (foto 6), maar na nog wat onscherpe vogeltjes en met het idee de groep wel erg op te houden geloof ik het voor vandaag verder wel (foto 5-9). Ik krijg een stijve nek van al dat omhoog kijken.

Van de spechten die wij constant om ons heen horen kloppen krijgen we er niet een in zicht. En als we aan de bosrand een Vlaamse gaai treffen, dan vliegt die steeds weer treiterend een stukje verder voordat ik hem goed in beeld heb. Ik geef het op!

Een prachtige lentedag trouwens, hier in de bossen. De temperatuur loopt in de loop van de ochtend op tot zo’n 20 graden, het zonnetje schijnt en de wandelroute is schitterend. Met recht een “mooiste route”. Tijd voor een ‘lentebock’, na al die vogels!

Bekijk de kaart

Bekijk de foto's

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.