Cicero

2018-05-12_Culemborg

Culemborg, 12-05-2018 

15 km

“Ontdek het mooie buitengebied van Culemborg. Wandelen door weilanden en de uiterwaarden van de Lek, over fort Everdingen, historische dijken en door boerenland. De weidsheid van het rivierenlandschap en de cultuurhistorie van de Nieuwe Hollandse Waterlinie bepalen hier de sfeer. Klompen aan, rugzak op en gaan!”

We lopen vandaag het klompenpad met de onuitspreekbare naam Goilberdingenpad. Een prachtige wandeling, dat verraad ik alvast maar. Zelf heb ik er wat moeite mee. Niet met het pad, maar met mijn uitrusting. Vanwege de bijzondere biotoop van het rivierenlandschap en bijbehorende uiterwaarden neem ik mijn ‘vogelcamera’ mee. En eerlijk gezegd heb ik daar niet zoveel mee. Hij is onhandig, wispelturig, humeurig… eigenlijk een perfecte afspiegeling van mijzelf. En al die gedeelde gebreken gaan elkaar ook nog eens versterken. Dat voelt gewoon niet lekker. Maar goed, we zullen er toch samen uit moeten komen vandaag, dus pas ik mijn werkwijze aan op het kreng dat ik bij me heb.

Alleen de eerste en de laatste foto bieden mijn normale ‘brede blik’ op de wereld, de rest van de serie zoomt in op details. Maar over dat inzoomen gesproken: een echte ‘vogelaar’ ben ik bepaald niet (en met dat geduld van mij is het erg onwaarschijnlijk dat ik daarin nog ooit stappen ga zetten!). We passeren onderweg twee kameraden met een opstelling indrukwekkende camera’s. Zij blijken een spotvogel in beeld te hebben. We mogen even door hun camera kijken, en het is werkelijk indrukwekkend. Niet alleen het feit dat de vogel zo groot en scherp in beeld is, maar ook dat die zo rustig blijft zitten! Als ik eens iets in beeld heb dan fladdert het alweer alle kanten op voordat ik heb scherpgesteld… Het zal mijn karma wel zijn die mijn hele omgeving onrustig maakt.

Maar dan het goede nieuws: op foto 2 heb ik een rietzanger in beeld! En even later zien we een prachtige rietgors zo ongeveer binnen handbereik. Werkelijk prachtig, en herkenbaar, zelfs voor mij met het blote oog. Niet voor mijn camera vooralsnog, maar later weet ik hem wel te ‘vangen’, al zit ie dan een stuk verderaf en is de foto niet haarscherp (foto 3).

Ik raak behoorlijk achter op de groep in deze rietlanden, en besluit dat ik mijn aandacht moet verleggen om enigszins bij te blijven. De bloemetjes en bijtjes dan maar, het is tenslotte niet voor niets voorjaar. Foto 4 t/m 10 toont het landschap vanuit een ander gezichtspunt, dat van de lage vegetatie. We zien gele (paarden?) bloemen over de uiterwaarden uitkijken, de witte smeerwortel over de dijkweg, de pluizenbol van een uitgebloeide paardenbloem over het grasland, de distel over de weilanden, de paarse smeerwortel (?) over het water, evenals het gele en witte spul van foto 9 en 10. Bij die laatste twee beelden introduceer ik bovendien het wezen van de insect in mijn fotografie: zijn het bijen die daar zo lustig op het stuifmeel aanvliegen? (Wij wisten het niet…)

We strijken neer op het terras bij een ‘zorgboerderij’, en krijgen de koffie geserveerd in een uiterst toepasselijk klompen-kopje (foto 11). Daarna komen we nog langs een indrukwekkende steenformatie in het weiland bij de linievesting Werk aan de Spoel (foto 12). Die doet qua vorm en zijn onbestemdheid ter plaatse meer denken aan een rotsformatie uit een van de Amerikaanse Nationale Parken. Maar het schijnt een oud-Hollandse ‘kogelvanger’ te zijn, en die informatie moet ik toch echt even nazoeken… In eerste instantie kom ik slechts cafés tegen van die naam, maar dan is het toch raak:

“Er staat een kogelvanger naast het fort Werk aan het Spoel in het weiland. Deze muur is gemaakt van baksteen en is gebouwd rond 1880. Tijdens de Eerste Wereldoorlog en voor de Tweede Wereldoorlog is dit fort in gebruik geweest. Soldaten konden leren schieten op een schietbaan naast het fort. Aan het einde van de schietbaan, die nu verdwenen is, staat een kogelvanger om de kogels op te vangen die het doel niet geraakt hebben.” Bron: Wikipedia, waarvan akte…

Bekijk de kaart

Bekijk de foto's