Cicero

2018-06-02_Amerongen

Amerongen, 02-06-2018 

16 km

Het is warm geweest, de afgelopen weken. Maar daar is vandaag weinig meer van te merken.  Het is koud, grijs en vochtig.. En we zijn al blij als we uiteindelijk allemaal hetzelfde startpunt gevonden hebben. We weten dan nog niet dat er vandaag meer dwalingen op de rol staan…

“Heuvel en Hank brengt u naar grote hoogten, voor Nederlandse begrippen dan. De eerste helft voert u over de heuvels en door de gevarieerde bossen van de Utrechtse Heuvelrug. De hoogste berg van de provincie wordt niet overgeslagen. Onderweg heeft u verschillende plekken waar u van een panoramisch uitzicht kunt genieten. De tweede helft heeft een hel ander karakter. Via een moerasbos komt u in de uiterwaarden van  de Nederrijn uit, de Amerongse Bovenpolder.  Het nieuwe natuurgebied is ontwikkeld rond een oude rivierarm, een hank, en is een waar eldorado voor vogels. U heeft een weids uitzicht op de rivier en op het pittoreske Amerongen.”

Zo afficheert Mooisteroutes.nl ons traject van vandaag. 

Op weg dan maar. Het eerste deel van onze route voert door mooie en afwisselende bossen.  En hoe goed we ook ons best doen , toch raken we herhaaldelijk de weg kwijt.

Het kost enige moeite, maar we moeten onze dwalingen accepteren, en deze opvatten als vrolijke chaos.  Zodra we een  al te verkrampte neiging tot controle loslaten gaat alles een stuk beter. Erg opschieten doet het niet, maar democratisch discussiërend  komen we uiteindelijk op de juiste plek het bos weer uit. Op één van onze meest ernstige dwalingen komt er onverwacht – is het een teken van hogerhand? - een in plastic verpakte Veenendaalse bijbel op ons pad (foto 3). Niet dat we daar veel wijzer van worden, maar we vatten dit kleinood op als een bron van inspiratie. En daarnaast is er dan ook nog de prachtige natuur, met klaprozen en vingerhoedskruid en weet ik niet wat al meer aan groeiend en bloeiend spul… (foto 1 - 6)

Vanuit de bossen steken we de rivierdijk over en lopen we de uiteerwaarden in. De koeien tolereren onze doorkomst door deze ‘wetlands’ (foto 7). In de vele binnenmeertjes (foto 8 – 11) treffen we een waar vogelparadijs, compleet met berg- en slobeend (foto 10), en de kluut (foto 9). Met dank aan onze bioloog, die mij erop wijst... Dat we de kluut, van oorsprong een ‘wad- en kustvogel’ hier in grote getalen aantreffen is opvallend, maar blijkbaar niet ongewoon: die “broedt in kolonies, vooral in zoute gebieden aan de kust, maar ook in het binnenland”.

Alle vogels blijven veraf en vluchtig, en het valt niet mee om ze te fotograferen. Als ik er al eens dichtbij kan komen, dan betreft het een gewond exemplaar. Daaraan heb ik mijn handen vol en ik leg bijgevolg mijn camera terzijde. Hier staat hulpverlening voorop, al is het achteraf de vraag wat mijn ‘hulp’ nou helemaal heeft bijgedragen aan het welzijn van de jonge dwaalgast. Wellicht niet meer dan dat ik het diertje uit het directe blikveld van passerende roofdieren gehaald heb.

We klauteren de Amerongse Bovenpolder weer uit, en hijsen ons de dijk op. Vanaf deze hoogte hebben we redelijk zicht op een verfomfaaide ooievaar op zijn/haar nest (foto 12). Gerustgesteld door dit symbool van nieuw leven reppen wij ons terug naar de onze vervoermiddelen, en daarmee naar huis. Het is weer mooi geweest!

Bekijk de kaart

Bekijk de foto's