Cicero - 2018-06-16

2018-06-16_Erichem

Erichem, 16-06-2018

13,5 km

We lopen vandaag het Errekomsepad, in het mooie buitengebied rond het Betuwse plaatsje Erichem. Het is een zogenaamd ‘klompenpad’, en we hebben weinig tekstuele route-aanwijzingen. Buiten de aanwijzingen ter plaatse (waarover later meer) hebben we een wat onoverzichtelijk kaartje waarop met name veel ‘aanlooproutes’, ‘routeverkorters’, ‘alternatieve routes’ en ‘overstaproutes’ staan aangegeven. Dat zijn in praktijk dus evenzoveel mogelijke dwaalwegen. We zullen derhalve uiterst alert moeten zijn onderweg.

Het feit dat een aantal routebordjes verstopt is achter reclameborden verhoogt de moeilijkheidsgraad. En onderweg zijn we ook nogal eens afgeleid, en dus niet altijd even oplettend. Het is dan ook niet meer dan zeer globaal dat onze gelopen route (zie kaartje) overeenkomt met het oorspronkelijke routeplan. Wat overigens onverlet laat dat wij vandaag een prachtige wandeling maken!

De korenvelden koesteren zich in het ochtendlicht, evenals de scholekster op zijn uitkijkpost (foto 1-2). Al spoedig bereiken wij het historische en sfeervolle stadje Buren (foto 3), dat we doorkruisen en vervolgens weer even snel achter ons laten. Terug de natuur in. Hoewel… in dit gebied is de natuur behoorlijk ‘gecultiveerd’, wat af en toe een welhaast surrealistisch landschapsbeeld oplevert (foto 4).

Op een bepaald moment leidt de route ons de weilanden in. We belanden nu in een heuse ‘carnival des animaux’ waarin de dieren een hoofdrol spelen: de waakzame vink, het onstuimige jonge paard en het vluchtende schaap (foto 5-7). En wij dus enigszins angstig daar tussendoor manoeuvrerend. Ik zal u de details besparen, maar met name het paard is in werkelijkheid erg groot en onstuimig! Na de eerste schrik weten we het dier echter te kalmeren, en kunnen we veilig onze weg vervolgen.

Uit de overdadig bloeiende bermen selecteer ik de wilde cichorei (foto 8): een in het wild groeiende plant met een mooie helderblauwe bloem. De wortel wordt gebruikt als koffiesurrogaat (vooral geliefd in tijden van oorlog en bezetting). De bladeren zijn als groente te beschouwen. Tot hetzelfde geslacht behoren onder meer witlof en andijvie. Cichorei staat in de natuurgeneeskunde bovendien bekend om zijn sterk ontgiftende werking. De plant zou slapeloosheid, onrust en stressverschijnselen onderdrukken… Al deze informatie pluk ik random van het internet, voor het waarheidsgehalte kan ik uiteraard niet instaan.

De fruitbomen staan keurig verpakt in gelid opgesteld (foto 9), in tegenstelling tot het weelderig uitwaaierende graan dat als een gouden glans over de velden ligt (foto 10-11). Schitterend! En daarna zijn we alweer terug bij de korenvelden van waaruit we vertrokken zijn (foto 1, 12). Ditmaal staat er een ‘bijenhotel’ in beeld, als een soort open einde aan dit verslag…

Bekijk de kaart

Bekijk de foto's

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.