Cicero

2018-09-01_Spakenburg

Visserijloop Bunschoten-Spakenburg, 01-09-2018 

15 km

Een maand of vier geleden liepen wij hier een prachtige voorjaarswandeling te midden van talloze nestelende weidevogels. We hebben erg veel zin om vandaag op herhaling  te gaan, en te kijken hoe de vogels er nu voorstaan.

Visserijloop, de naam van onze dagtocht, had een waarschuwing kunnen zijn. Niet alleen kost het nogal wat (inschrijf-)tijd voordat we van start kunnen, ook de te volgen weg wijkt radicaal af van onze eerder gelopen route. In plaats van eindeloos te dwalen door en langs weilanden worden we min of meer rechtstreeks naar het water van het voormalig IJsselmeer geleid. Langs de Laak (foto 1) lopen we naar de waterplas Nijkerkernauw. Vandaar wandelen we over de kade langs het water in de richting van het Eemmeer en de jachthaven van Spakenburg. In de weilanden naast ons is het overigens nog wel een (vogel-)drukte van belang met – onder meer - vluchten Canadese ganzen (foto 2). Wij echter laten de grazige groene weiden voorlopig links liggen, en lopen recht op het dorp Spakenburg aan. Tot onze verrassing is het ook daar een drukte van belang, omdat hier de ‘visserijdagen’ gaande zijn. De langgerekte oude haven van dit dorp is vergeven van historische vissersschepen en andere visserij-gerelateerde zaken als hout-gestookte ovens voor het roken van de paling (foto 6), netten en fuiken, klompenmakers en andere antieke ambachten. Mannen en vrouwen lopen in traditionele klederdracht. Allemaal erg sfeervol (foto 3-6); het kost moeite om ons uit dit volksfeest los te rukken en onze wandelweg te vervolgen.

En dan vervallen we van het ene uiterste in het andere. Want we zijn het dorp nog niet uit of ineens zien we voor ons uit een surrealistisch aandoend beeld van een blauw vlak dat bevolkt is door witte wezens. De lucht is blauw en het wateroppervlak heeft dezelfde kleur. Daarop drijven talloze witte zwanen rond, kalm en statig de ruimte vullend. Er bovenuit rijzen de witte windmolens op hun roze kleurige onderstel. Als eenbenige flamingo’s vormen zij de verticale accenten in dit blauwe universum. De stilte die heerst over dit zwanenmeer staat in sterk contrast met de feestelijke dorpsdrukte die we net achter ons gelaten hebben (foto 7-8).

Bij een eenzame aalscholver onder Nederlandse vlag (foto 9) nemen we afscheid van het meer, en betreden we van lieverlee weer de groene polders achter de dijk (foto 10-11). We stappen nu lekker door, ter compensatie van ons rondhangen in het dorp en bij de plas. Zonder noemenswaardig verder oponthoud bereiken we de molen van Bunschoten waar wij in sfeervolle ambiance (foto 12) nog even op het terras neerstrijken alvorens we het laatste stukje naar ons eindpunt afleggen.

De tocht heeft totaal anders uitgepakt dan we vooraf verwachtten, maar blijkt achteraf een prachtige aanvulling op onze eerder gelopen voorjaars-weidewandeling. Uiteraard wel foto’s van onze belevenissen, maar geen routekaart: ik ben vergeten om mijn ‘gps-tracker’ aan te zetten…

Bekijk de foto's