Cicero

2018-09-08_Diever

Diever, 7-9 september 2018

15 en 7 km

We laten de auto achter op een parkeerterrein in Zorgvlied (foto 1), en gaan op pad. We zijn in Drenthe voor de jaarlijkse openlucht-opvoering van een toneelstuk van Shakespeare. Een traditie die hier sinds 1946 in ere wordt gehouden. Dit jaar staat de opvoering van King Lear op het programma, waarover later meer….

We zijn gisteren aangekomen, en gaan vandaag ‘sfeer proeven’ in de omgeving. Het weer werkt mee, want zo gauw we op weg zijn maakt de blauw in de lucht plaats voor asgrauw. Dit is het landschap waarin Lear zal gaan dwalen (foto 2-9), en geeft daarmee vorm aan het eerste deel van ons fotografische drieluik.

Zorgvlied is een dorpje op de grens van Drenthe en Friesland, en de wandeling voert ons door het Nationaal Park Drents-Friese Wold. Dat is een van de grootste natuurgebieden van Nederland, zo weet ik uit betrouwbare bronnen (mooisteroutes.nl). 14 kilometer lang is deze ouverture op ons avondprogramma.

Vlakbij ons tijdelijk onderkomen bevindt zich de inmiddels min of meer historische plek waar de jaarlijkse Shakespeare opvoeringen plaats vinden (foto 10-11). King Lear is een van de grote tragedies die de Engelse schrijver/dichter William Shakespeare rond 1600 schreef en op de planken bracht. Het stuk is een aaneenschakeling van handelingen die onontkoombaar leiden tot de meest tragische gebeurtenissen. De enige ‘lucht’ en humor komt in de originele versie eigenlijk van de nar van de koning. De opvoering in Diever volgt de originele toneelversie vrij nauwkeurig, maar voegt daar een aantal elementen aan toe waardoor het geheel een soort ‘tragikomedie’ wordt. Zonder afbreuk te doen aan de hartverscheurende inhoud en afloop van het stuk zorgen hier onder meer de surrealistisch-uitbundige scènewisselingen voor meer ‘lucht’ en ‘contrapunten’. Dit is voor mij een alleszins memorabele Shakespeare opvoering! Het is al laat als wij terugkeren naar ons basiskamp in de Dieverse bossen. en we zijn blij met een kleine zaklamp om onze weg te verlichten.

Entr’acte. Bij het krieken van de dag lopen wij door de stille bossen. Te vroeg, de natuur is nog in slaap gehuld. Pas als de zon opkomt horen we vrolijke geluiden. We beluisteren nu van alles om ons heen, en zien ook steeds meer vogels vliegen. Helaas verkeren die voornamelijk buiten bereik van mijn camera. Ze zijn te hoog, te verborgen, te snel uit beeld weer… Mijn enige trofee deze ochtend is een onscherpe boomkruiper (die overigens wel heerlijk in het ochtendzonnetje zit; foto 12-14). Tevreden toch keren we terug voor het ontbijt in onze blokhut. Daar horen we dat er in onze afwezigheid een bonte specht bij het huisje gesignaleerd is…. Hadden we dus net zo goed thuis kunnen blijven.

We maken vandaag een relatief korte wandeling rond de venen in het Dwingelderveld, bij Dwingeloo, en belanden daarmee in het derde deel van mijn fotografisch drieluik. Hier wordt de natuur in beeld gebracht vanuit het perspectief van de ‘perceelnummers’. Percelen zijn in wezen kadastrale aanduidingen voor de verdeling van grond en eigendoms- of ontginningsrechten. Hier ter plaatse zijn deze percelen sinds het begin 19^eeeuw fysiek genummerd in de vorm van stenen stèles. Aan de hand hiervan zou een moderne koning Lear zijn land kunnen verdelen onder zijn dochteren. Waarmee ook dit landschap naadloos toegesneden is op onze theaterervaring van dit weekend. En alles tot één totaalervaring kan worden gesmeed die aan komende generaties kan worden doorgegeven: “’Het is gezien’, mompelde hij, ‘het is niet onopgemerkt gebleven.’ Hij strekte zich uit en viel in diepe slaap.”

Bekijk de kaart Zorgvlied)

Bekijk de foto's (drieluik)