Cicero

2018-10-13_Voorthuizen

Voorthuizen 13-10-2018 

14 km

Waar hebben we het aan verdiend? Het zou allang herfst moeten zijn, en wij lopen in zomerkledij door “het mooie buitengebied van Voorthuizen. Wandelen door bos, over zandpaden, langs beken en door weilanden. Klompen aan, rugzak op en gaan!”

Ons vorige ‘klompenpad’, dat wij een maand geleden hier in de buurt  liepen, bij Putten, was geen doorslaand succes. Op de klompen langs de provinciale weg, en veel route aanwijzingen die weg waren of anderszins in ongerede geraakt. We hadden al min of meer besloten om deze streken voortaan te mijden…

Maar zie, we zijn toch weer terug in de Gelderse vallei. Met dank aan een vooraf vastgelegd wandelschema en (wat mij betreft) een slecht geheugen. En wat blijkt? De route voor vandaag is voorbeeldig ‘uitgepijld’! Zonder enige moeite vinden wij onze weg. Op zo’n manier gaat er niets boven klompenpaden: je hoeft niet continu met je snufferd in de papieren te lopen om van allerlei aanwijzingen te decoderen, maar hebt alle tijd en ruimte om uitgebreid om je heen te kijken. Zo lang je de klompenbordjes maar in de gaten houdt. Wat zoals gezegd vandaag een eitje is… En van eieren gesproken: “Rondom Voorthuizen en in de rest van de gemeente Barneveld bevinden zich zeer veel pluimveebedrijven” (bron: Wikipedia). We zullen vandaag weinig pluimvee tegenkomen, al spreken we nog wel even een op het land werkzame boerin die naar haar eenden boerderij verwijst.

Het gevogelte dat wij onderweg wel tegenkomen is ook niet altijd even makkelijk te documenteren. Zo denken wij puttertjes te horen, en ook te zien overvliegen, en even later is er sprake van een groenling… Bewijs heb ik daar niet van, ze zijn mij te vluchtig, en zijn dus al verdampt voordat ik mijn camera heb kunnen richten. De middels een informatiebord beloofde groene specht krijgen we al helemaal niet te zien! Wel slaag ik erin om aan de bosrand een Vlaamse gaai vast te leggen (foto 1), en een roodborstje in de boomtop (foto 2).

De bossen die we doorkruisen zijn aangenaam, en vaak worden we vergezeld door luid en vrolijk vogelgekwetter, afkomstig van groepjes mezen zo te zien, en ook van mussen, en vinken, en ander klein grut dat we in de gauwigheid niet weten te determineren. Hetzelfde geldt voor het open landschap, waar we langs tuinen en door weilanden lopen. In een klein monument in het bos (voor wie of wat blijft ons een raadsel) figureert de afbeelding van een vogeltje (foto 5), maar dat telt waarschijnlijk niet. Pas in de theetuin waar we pauzeren weet ik weer een vogel te betrappen die in het veld staat te zingen: een zanglijster derhalve (foto 6).

Zoals gezegd lijkt het wel zomer, en ook de koeien liggen lui en loom neergevlijd in de velden (foto 7). De lijster langs de kant van de weg (foto 8) heeft het minder getroffen, maar de leeuwenbekjes even verderop (foto 9) staan nog fier overeind. Deze bespiegelingen slaan helemaal nergens op natuurlijk, behalve dat we het allemaal gezien hebben onderweg. En nog veel meer…

Bekijk de kaart

Bekijk de foto's