Cicero

2018-11-17_Lexmond

Lexmond  17-11-2018 

15,5 km

Ter ere van de intocht van Sinterklaas lopen we vandaag de Speculaastocht, zoals georganiseerd door de “Stichting Wandelsport Dordrecht e.o.”

Er heerst nog een heldere vrieskou als wij voor de eerste keer het Merwedekanaal oversteken (foto 1). Het water is nog net niet bevroren, bij wijze van spreken…  Kort daarop passeren we een hoekje sprookjesbos (foto 2), en even later komen we de wezens tegen die daaruit afkomstig lijken (foto 3). “So far, so good” derhalve, om eens een streekgebonden uitdrukking te debiteren. We zullen vandaag vaker te maken krijgen met plaatselijke zegswijzen en naamgevingen, ik waarschuw maar vast.

Eerst echter vermalen we nog wat asfalt onder de schoenzolen. “Deze wandeltocht gaat grotendeels door verhard gebied”, zo waarschuwde de organisatie al in haar aankondiging van de tocht. We stappen dus voornamelijk over asfaltwegen, en hebben veelal zicht (en gehoor) op de snelwegen A12 en A27 waar wij in een drietal lussen om- en overheen wandelen (zie kaart). Daarnaast en daartussen ligt een prachtig landschap verscholen, voor wie daar aandacht voor heeft (foto 4-5).

Op exact 6,09 km (volgens onze route beschrijving) kunnen wij rusten in een speciaal daartoe opgezette tent van de organisatie, en ons aldaar laven aan koffie en speculaas. Na deze pauze vervolgen we onze weg, en bereiken dan al gauw de Kostverlorenweg. Filosofisch ingesteld als we zijn ontstaat er een groepsgesprek over de betekenis van het begrip ‘kostverloren’, en dan met name in verband met de plaatsbepaling ‘weg’. Het idee wordt geopperd dat hier ooit iemand zijn pakje brood verloren is op weg naar zijn of haar werk. Hiermee natuurlijk refererend aan de uitdrukking “de kost verdienen”, die zowel het werk als het pakje brood omvat. We zijn echter van mening dat betreffende persoon die hier zijn kost verloren heeft er beter aan gedaan zou hebben even terug te lopen en het op te rapen. Dan had er geen omslachtig straatnaambordje aan dit nogal onbeduidende incident hoeven te worden gewijd. Maar ach, wie zijn wij… Deze weg moet tenslotte ook een naam hebben.

Omdat we toch enige twijfels houden bij onze filologische interpretatie van de naam, krijgt de griffier van de groep de opdracht om een en ander na thuiskomst nog eens nader uit te spitten. En hij vindt daar het volgende:

“De naam Kostverloren kan verklaard worden door zijn militaire functie: als dit gedeelte van de vesting veroverd was, dan was de cost (de slag) verloren.” (Wikipedia)

Dat is helder, toch? Probleem opgelost! Dat we in de wijde omgeving geen sporen gevonden hebben van enig militaire vesting is hierbij uiteraard niet van betekenis. In de taal schuilt de waarheid, daar doet de werkelijkheid om ons heen niets aan af.

Intussen hebben we niet stil gestaan, en zijn wij te midden van een woud aan bomen en windmolens weer eens een snelweg overgestoken (foto 6), hebben we een alternatieve woonwagen bewonderd (foto 7), zijn we langs een prachtig aangelegd golfterrein gewandeld dat ik in eerste instantie abusievelijk aanzie voor een prehistorisch grafheuvelveld (foto 8), en lopen we alweer langs het Merwedekanaal (foto 9). De novemberzon heeft zijn best gedaan, zodat we inmiddels geheel ontdooid op de finish af gaan.

Bekijk de kaart

Bekijk de foto's