Cicero

2018-12-22_Nieuwersluis

Langs de Vecht  22-12-2018 

11,5 km

Wordt dit onze nieuwe traditionele kerstwandeling? Vorige jaren liepen wij die rond het plaatsje Breukelen, maar daar waren we enigszins op uitgekeken, meen ik mij te herinneren. We lopen nu een wat noordelijker route langs de rivier de Vecht. Ben ik getuige van de geboorte van een nieuwe traditie? Ik geloof van wel, zeker als ik de Kerstman onderweg in een boom langs de weg zie hangen (foto 1). Of is dit juist een uiting van een ‘Antichrist’, die de beste Santa hier demonstratief heeft opgeknoopt?

Vanuit ons startpunt bij Nieuwersluis volgen wij de rivier in eerste instantie noordwaarts, richting Loenen, en verder. Over het water heen hebben we uitzicht op de molen waar wij (spoiler!) op de terugweg zullen pauzeren, en andere oeverzaken (foto 2-3). We lopen over een smal kronkelende asfaltweg waar ook het overige lokale verkeer gebruik van moet maken. Dat betekent dat we regelmatig de berm in moeten vluchten, alhoewel het op deze vroege winterse zaterdagochtend nog niet echt druk is. In de kale bomen en struiken langs de weg ontdekken we koolmezen, vinken, huismussen, spreeuwen, pimpelmezen, merels, en nog wat onbestemd klein bruin spul, kleiner dan een mus: is het een winterkoninkje? Ik kan het achteraf niet verifiëren, omdat ik weer eens mijn ‘verkeerde’ camera bij me heb. Zelfs de forse parkiet in de boomtop (foto 4) is slechts moeizaam te onderscheiden, terwijl ik toch zo ongeveer aan de voet van deze boom sta…

Verderop in het weiland zien we ooievaars, en in het water van de Vecht drijven kuifeenden, waterhoentjes, meerkoeten en futen onder het toeziend oog van de meeuwen, reigers en aalscholvers op de dukdalven. Ik zeg het maar, want in mijn serie krijgt u ze niet te zien.

Inmiddels hebben we Vreeland bereikt (foto 6), het keerpunt van onze route. Even breekt de zon door, en zet het dorp kortstondig in een onwezenlijke kleurgloed (foto 5). We steken de rivier over en volgen die over de andere oever via Loenen terug naar Nieuwersluis.

Aan deze kant van de stroom slagen we er vrij snel in om het asfalt in te ruilen voor half- en onverharde paden, te beginnen bij het IJsvogelpad. Uiteraard speur ik de omgeving af naar de vogel waarnaar dit pad vernoemd is, maar tevergeefs. Wel bespeur ik touwladders en slingergrepen (foto 7-8), die er in dit licht een beetje dreigend uitzien.

Bij Molen de Hoop in Loenen, dezelfde die ik op de heenweg vanaf de overkant van de rivier al zag, stoppen we voor koffie. Als we weer buiten komen blijkt het te regenen. Daar hebben we inmiddels niet meer op gerekend! We trekken ons er dus maar niets van aan, en lopen onder een onstuimige hemel en langs wat ‘unidentified non-flying objects’ (foto 9) terug naar ons uitgangspunt.

De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik vooraf niet veel enthousiasme kon opbrengen voor de route van vandaag. We hebben die al vaker gelopen, en ik dacht het allemaal wel gezien te hebben. Niet dus! Ik zou inmiddels kunnen (en moeten) weten dat elke wandeldag verschillend is, en dat er altijd weer mooie en nieuwe dingen te zien en te beleven zijn.

Bekijk de kaart

Bekijk de foto's