Cicero - 2023-07-20

2023-07-20_Nijmegen

Nijmeegse 4daagse, dag 3

20-07-2023

33,5 km ‘all-in’

Met een lichte kater en enig slaaptekort begin ik aan dag 3.

We laten onze dagelijkse uitzwaaiers (foto 1 en 2) in Nijmegen achter en lopen zuidoostelijk de stad uit, eerst naar het plaatsje Heumen en vervolgens over een lange dijk langs de Maas (foto 3). Buiten ons eigen wandellint is het nog vrij rustig in deze contreien. Toch worden wij regelmatig vanuit de berm vergast op wat extra ‘wandelvitaminen’ (foto 4).

Dan ineens buigen we af van de rivier, en begint de weg van lieverlee te stijgen. In eerste instantie nog haast ongemerkt, maar ons pad (de Mooksebaan?) loopt nu als een kaarsrechte lijn het bos in en wordt daarbij steeds steiler. En er lijkt geen eind aan te komen, het gaat maar door. Uiteindelijk bereiken we de top en blijken we op het hoogste punt te zijn aangeland (foto 5), het ‘dak van de 4daagse’ zeg maar… “Welkom op de Biesselt”, gelegen op de grens van Gelderland met Limburg.

We dalen af naar Groesbeek, en mengen ons daar met de hoofdstroom van lange(re)-afstand-lopers en militaire cohorten, met de bijbehorende drukte en opstoppingen tot gevolg. Gezelliger wordt het altijd wel trouwens, zodra we allemaal bijeen zijn en gezamenlijk verder trekken (foto 6).

We lopen Groesbeek weer uit, en glooien nu met het landschap mee over de ‘Zeven-heuvelenweg’ (foto 7 en 8). Volgens de organisatie is dit stuk “berucht bij veel wandelaars”. Zelf vind ik het wel meevallen… Vorig jaar heb ik – als gevolg van het toen optredende noodweer tijdens deze etappe – weinig oog gehad voor de omgeving. Vandaag maak ik dat goed, door dubbel te genieten.

Allengs naderen wij al doende de stad Nijmegen weer, en lopen die binnen via een aantal opvallend gekleurde wijken. Eerst is er een heel stadsdeel in het wit (aan)gekleed, zowel wat mensen als versieringen betreft, en een stukje verderop een hele wijk in het rood. Ik weet het onderweg niet goed in beeld te brengen, maar zowel de aanblik als de sfeer is weer overweldigend. Eén groot feest!

We zijn bijna bij de finish als we een tv-ploegje van Omroep Gelderland passeren. Ik herken de verslaggever Harm Eders. Als ik langsloop, hoor ik hem zeggen: “Ik wacht nog even af of er een interessant persoon langs komt, maar anders sluit ik af.” WTF, ik ben hier toch? Hem zet ik lekker wél op de foto…

Bekijk de foto's

...

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.