Cicero - 2023-08-19

2023-08-19_Noorden

Dubbelslag in Noorden

2023-08-19

25 km

Tweemaal loop ik rond natuurgebied de Groene Jonker en de rivier Kromme Mijdrecht. Eerst met mijn wandelgroep(je), en daarna nog een keer alleen. Ik moet tenslotte voldoende trainingskilometers maken om mijn nabije toekomst te kunnen overleven. Bepaald geen straf, want dit is een prachtig afwisselende wandeling. We starten zo ongeveer in de Groene Jonker, een van mijn favoriete natuurgebieden. Ook zonder zichtbaar ‘leven’ is het al geweldig (foto 1). Wat je er verder ziet, is grotendeels afhankelijk van het seizoen. In het voorjaar kan ik hier lange tijd rondhangen vanwege de talloze rietzangers en aanverwante vogelsoorten. En het hele jaar door zijn er de watervogels die in de grote plassen verblijven. Voor mij als amateur niet altijd goed waar te nemen vanwege de grote afstand die zij zich kunnen permitteren ten opzichte van het ‘publiek’. Je moet geluk hebben, en in elk geval goed kijken, ook door of over een brede rietkraag…

Zo ‘spot’ ik, op mijn tweede ronde vandaag, op afstand een ‘steltlopertje’ (foto 2-3). Wat het precies is, zou ik – ook achteraf - niet precies kunnen zeggen. Ik houd het voorzichtigheidshalve – mede gelet op zijn ‘loopje’ - maar op een jonge scholekster.

Op onze eerste omloop zie ik enkele lepelaars in onze relatieve nabijheid. Vooral een daarvan trekt mijn (fotografische) aandacht door zijn/haar foeragerende activiteiten (foto 4 en 5). In mijn tweede ronde zie ik er geen meer in de plas, maar komt er nog wel een overvliegen (foto 6). En van afstand zie ik later, tijdens beide omlopen, een vrij grote kolonie lepelaars. Op bijgeleverde foto (7) tel ik er meer dan 40!

Maar ik ben hier zeker niet om vogels te tellen. Gewoon lekker lopen en genieten van alles, al dan niet fotogeniek. De zonnebloemen langs de Kromme Mijdrecht zijn dat uiteraard wel (foto 8), evenals de fopvogel even verderop (foto 9). Zoals ook het landschap rondom, al is dat voor een groot deel (mede) afhankelijk van het licht (foto 10-12).

Want ‘licht’, dat is en blijft toch het belangrijkste bestandsdeel van de fotografie! We ‘schrijven met licht’, en zijn daarvan geheel en al afhankelijk. Ook zonder iets (fotografisch) vast te leggen bepaalt het licht voor een groot deel hoe we tegen de ons omringende werkelijkheid aankijken.

De ‘tweedeling’ van deze dag is mij goed bevallen. Het mag duidelijk zijn dat ik ‘geen hekel heb’ om alleen te lopen. Aan de andere kant vind ik het ook altijd prettig om in/met ‘mijn’ wandelgroep te verkeren. Een combinatie van beide aspecten lijkt in bepaalde gevallen dan ook welhaast ideaal.

Bekijk de foto's

...

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.