Cicero

2023-07-21_Nijmegen

Nijmeegse 4daagse, dag 4

21-07-2023

32 km ‘all-in’

Na de lichte dip van gisteren (ochtend) voel ik me vandaag weer fris van lijf en geest. Welgemoed ga ik van huis, maar… zo gemakkelijk zal ik vandaag de startlocatie niet (tijdig) kunnen bereiken. Reizen met de NS blijkt weer eens een vorm van Russische roulette. Je kunt nog zo koelbloedig zijn, maar dan nog is de uitkomst heel onzeker. Mijn hele treinreis heb ik vooraf gepland, en vanmorgen nog eens gecheckt in de ns-app. Alle seinen staan op groen. Weliswaar moet ik vandaag tussen Utrecht en Nijmegen, in tegenstelling tot voorgaande dagen, in Arnhem nog een keer ‘overstappen’, maar daar heb ik 3 minuten de tijd voor, en mijn vervolgtrein staat aan hetzelfde perron, dat ik dus alleen maar hoef over te steken.

Die trein staat daar dus niet! Waar dan wel? Daarover wordt door lotgenoten die ook de trein en daarmee hun starttijd dreigen mis te lopen, druk gespeculeerd. Mijn ns-app geeft intussen niet thuis, die geeft dezelfde informatie als voorheen. Ik sluit me daarom maar aan bij de reizigers die haastig de geruchten omtrent de vermiste trein opvolgen, en naar een heel ander perron hollen. Hijgend komen we daar aan, maar ook de trein aldaar gaat niet naar Nijmegen. Nieuwe paniek. In de verte, helemaal achteraan dit lange perron, blijkt nog een trein te staan. Daar rennen we nu heen, en dat blijkt uiteindelijk de goede te zijn. Geheel buiten adem stappen we in. De conducteur die ons zag aan komen spurten is zo attent geweest om het vertrek even uit te stellen. Dat is onze redding, want de Nijmeegse 4daagse wacht op niemand: te laat aan de start betekent diskwalificatie…

Eenmaal aan de wandel is er alle tijd om bij te komen van de doorstane emoties. De eerste 2 uur lopen we de stad uit via een traject dat we deze week al 2 keer eerder geheel of gedeeltelijk gelopen hebben. En ook daarna wordt onze route nog niet echt enerverend, en volgen er lange saaie stukken. Pas zo’n 10 kilometer voor de finish, als de andere afstanden zich bij ons voegen (of wij bij hen, dat hangt af van het perspectief) komt de tocht tot leven. Hier begint zo ongeveer de ‘grande finale’, de apotheose van de 4daagse. We lopen nu op een (10) kilometerslange rechte weg, die overal en continu omzoomd wordt door massaal en enthousiast publiek. Alles bruist, beweegt, springt, danst, zingt… Na 5 kilometer, als de route de stedelijke bebouwing van de stad Nijmegen bereikt, gaat deze weg over in de Via Gladiola, en verandert de tocht in één groot defilé (foto 1-9). Of je nu wil of niet, je wordt hierin meegesleurd. De sfeer is fantastisch, het enthousiasme aanstekelijk, en – misschien nog wel belangrijker – je hoeft niet per se actief mee te doen. Gewoon doorlopen is voldoende, dáár worden we voor aangemoedigd en bejubeld. Al mijn ‘bezwaren’ en ‘kleine ergernissen onderweg’ schrompelen ineen tot niet ter zake doende futiliteiten. Hier zo te worden ingehaald (en ik heb eerder al gemeld: dat geldt voor iedere wandeldag), dat is een voorrecht waar je alleen maar met plezier op terug kunt kijken.

Volgend jaar maar weer dus!

Bekijk de foto's

...