Cicero

III Povoa de Varzim

Camino Portugues: Matosinhos - Povoa de Varzim

7 september 2021

Dag 4 Matosinhos – Povoa de Vazim (± 25 km)                  Een heerlijke dag lopen, over vlonderpaden, langs de oceaan, door vissersdorpjes en door een duingebied. Regelmatig lopen wij door meer bebouwd gebeid, ook Portugezen brengen hier graag hun vrije tijd door.

Om vijf uur in de ochtend barst er een zo heftige hoosbui los dat ik er wakker door word. Dat belooft niet veel goeds, want er is een regenkans van tachtig procent voorzegt. Ik doe mijn best om het onheilspellende geluid te negeren, en nog even verder te slapen.

Als ik wat later opsta zie ik uit het hotelraam dat de wereld weliswaar is schoongewassen, maar dat het nu vooralsnog droog is (foto 1). Dat is nog steeds het geval als we op pad gaan… Nog voordat we het plaatsje Matosinhos verlaten passeren we een behoorlijk grote scheepswerf. Uit de opstijgende damp en de rook valt af te leiden dat die in vol bedrijf is. Later, buiten de stad, worden we regelmatig geconfronteerd met sporen van chemische industrie. De manier waarop die in het landschapsbeeld zijn opgenomen, terwijl ze daar tegelijkertijd bij uit de toon vallen, vind ik fascinerend. 

Matosinhos heeft klaarblijkelijk twee gezichten. De romantisch-religieuze kant waar we gisteren mee hebben kunnen kennismaken, en een meer industriële: “In Matosinhos ligt de haven van Leixões met de grootste haveninfrastructuur in de noordelijke regio van Portugal en een van de belangrijkste in het land.” (Wikipedia) De stad annex regio is bovendien behoorlijk uitgestrekt, want het duurt lang voordat we dit soort ‘landschappen’ achter ons laten.

We trekken verder, door duingebieden en langs zandstranden. Veelal over houten vlonders, die niet alleen het lopen aanzienlijk vergemakkelijken maar bovenal de kwetsbare duinbegroeiing ontlasten (foto 8-9). Die begroeiing bestaat voornamelijk uit verschillende soorten vetplantjes, in diverse kleurtinten en nuances. Nu is het vaak nog jonge aanplant, maar op termijn zal dit ongetwijfeld een bijna buitenaards mooi duingebied opleveren. Ik heb het gezien, overdacht en bewonderd, maar om de een of andere reden heb ik deze potentiele kleurenpracht niet specifiek gefotografeerd.

We lopen grote stukken zonder een mens tegen te komen. Heel af en toe slechts passeren we een soort strandtentje waar enige versnaperingen te krijgen zijn (foto 10). Ik memoreer dit omdat ik van onze ‘reisbegeleider’ het verwijt krijg dat ik te weinig voedsel en drank heb ingeslagen voor onderweg. Om van het gezeur af te zijn ga ik het stalletje binnen om wat zoete broodjes te kopen.

En door maar weer… met de zee links en het land rechts van ons… alsmaar noordwaarts, tot we vroeg in de middag weer op ‘menselijke beschaving’ stuiten. We noteren: Vila do Conde, een plaatsje onder de rook van Povoa de Varzim, onze eindbestemming voor vandaag.

Vila do Conde ligt aan de monding van een rivier, en moet indertijd ook belangrijke scheepswerven hebben gehad. Het enige dat daarvan rest is de replica van een historisch schip aan de kade (foto 11). De ronde koepel op de achtergrond is de Capela de Nossa Senhora do Socorro. Dat ligt niet op onze route, maar we lopen er toch even heen om haar interieur te bewonderen (foto 12).

Met het weer is het vandaag alleszins meegevallen. Afgezien van een paar kleine buitjes is het droog gebleven, en is de temperatuur in de loop van de dag steeds verder opgelopen, tot zo’n 25 graden.

Bekijk de foto's