Cicero

VIII Mougás

Camino Portugues: A Guarda - Mougás

12 september 2021

Dag 9   A Guarda – Mougas (± 21 km)            Deels langs een prachtige, ruige Spaanse kustlijn en deels over asfaltpaden iets meer het binnenland in, lopen wij vandaag naar een overnachtingsplek met een uitzicht om van te dromen.

Het is nog donker als we het hotel verlaten. We verwachtten niet dat er, op zondag, zo vroeg al ergens een ontbijt te krijgen is. Nu blijkt er op de route toch een cafetaria om 8 uur open te zijn, op nog geen twee straten afstand van het hotel. Daar moeten we dus eerst heen. Ik volg gedwee, en bestel een koffie. Mijn ontbijt heb ik immers al op. Buiten onze groep loopt er een enkele Spanjaard binnen voor een snelle koffie, al dan niet met broodje. Duidelijk onderweg naar het werk of een andere bezigheid. De televisie staat aan, met het zondagochtendnieuws. Buiten wordt het van lieverlee licht.

Wij blijven niet lang, rekenen af, en gaan nu echt op weg. We lopen de stad uit, dalen af naar zee, en volgen het pad langs de kust. De afgelopen dagen is steeds duidelijker geworden dat het onderlinge verschil in wandeltempo te groot is om gezamenlijk te blijven lopen. Mede daardoor blijven de geldende vaste wandelpauzes van kracht. Dat zijn de momenten waarop de groep weer even samensmelt. Althans, dat is de opzet…

Als wij rond de gestelde tijd neerstrijken op een terrasje langs de route, merken we na verloop van tijd dat we wat mensen missen. Een daarvan blijkt ons rustpunt onopgemerkt te zijn voorbijgelopen, terwijl twee achterblijvers wat later zelfs uit een tegenovergestelde richting opduiken. Verwarring alom. Iedereen wijst naar elkaar als verantwoordelijk voor deze chaos. Uiteindelijk is iedereen weer terecht, en lost de crisis zich op.

We zijn dan inmiddels een stuk verder op de route, op ons nieuwe verzamelpunt bij het kloostercomplex van Oia. De kerk daarvan staat nog fier overeind, en wordt – in elk geval vandaag – druk bezocht door Spaanse gelovigen en/of dagjesmensen. De andere kloostergebouwen staan er wat ontheemd bij (foto 8-9). Om de kerkdienst niet te verstoren pauzeren we buiten, en gaan dan ‘stempelloos’ verder. Op een bepaald moment zien we in de verte iets dat op een kleine vuilnisbelt lijkt. Naderbij gekomen blijkt dit een ‘camino-monument’ te zijn, met allerhande materiaal dat de ‘pelgrims’ hebben achtergelaten (foto 9).

Voort gaat het weer. Op naar de camping waar we vandaag geacht worden ons kamp op te slaan. Daar worden we twee aan twee ingekwartierd in magere ‘chaletjes’. Mijn laatste privacy gaat hiermee teloor. Daarentegen kijken we wel uit op een origineel Spaanse windmolen (foto 11)! Het is nog steeds zondag, en bijgevolg is het parkrestaurant gesloten. Ook in de wijde omtrek van onze camping is geen enkele eetgelegenheid te bekennen. Met de schaarse ingrediënten die in de kampwinkel voorradig zijn wordt derhalve een gezamenlijke maaltijd in elkaar geflanst, die we met zicht op zee en windmolen tot ons nemen. Morgenochtend wordt het naar alle waarschijnlijkheid weer improviseren. Nu eerst maar eens slapen…

Bekijk de foto's