Cicero

V Viana de Castelo

Camino Portugues: Fao/Esposende - Viana de Castelo

9 september 2021

Dag 6 Fao/Esposende – Viana de Castelo (± 27 km)         De groene en afwisselende route van vandaag voert ons verder weg van de oceaan. We lopen door eucalyptus-bossen en langs en over een beekje (Rio Nueva). Onderweg passeer je een pelgrimsmonument. En vandaag merk je dat de kustroute zeker niet vlak is: de eerste klimmetjes neem je onderweg.

Na vertrek uit ons vakantie-resort gaan we terug naar het punt waar we gisteren de route verlaten hebben. Het eerste deel lopen we nog langs zee. Het is laag water, waardoor de kustlijn een stukje is opgeschoven en talloze kleine strandlopertjes op de drooggevallen bodem naar voedsel zoeken. Het ziet er allemaal even schitterend uit, en ik kan er maar moeilijk afscheid van nemen (foto 1-4). Toch moet ik verder.

Van lieverlee verlaten we de kust, en voert de weg ons verder landinwaarts. We wisselen strand- en vlonderpaden in voor granietkeien, ‘kinderkopjes’ en onverharde bospaden. De hoogteverschillen onderweg, in combinatie met de ongelijke ondergrond, maken de tocht zwaarder, maar tegelijkertijd ook aangenaam afwisselend. We zien nu ook meer Camino-aanduidingen, zoals wegwijzers, kerken, gedenkstenen en andere uitingen. Alles bij elkaar wekt dit voor het eerst eigenlijk het gevoel op van een pelgrimstocht, in plaats van een ‘gewoon’ lange-afstands-pad. Het voelt goed. Zowel de fysieke inspanning als de omgeving bevallen mij prima. En het wandeltempo ligt vooralsnog op een voor mij aangenaam niveau. Wel ben ik blij dat ik uiteindelijk toch niet met ‘volle bepakking’ op pad ben gegaan. Nu loop ik hier met een alleszins vrij gevoel.

Ondanks de weersverwachting houden we het een groot deel van de dag droog. Als het na een paar waarschuwingsbuitjes uiteindelijk echt begint te regenen, is het gelijk ook goed raak. De laatste anderhalf uur lopen we in de stromende regen. Ronduit spectaculair is de oversteek van de rivier bij de aankomstplaats Viana de Castelo middels een circa zeshonderd meter lange brug, de Ponte Eiffel. Vol op de wind en regenvlagen hebben we moeite om ons staande te houden en vooruit te komen. Het opspattende water van het drukke verkeer dat ons op de brug voorbijraast zorgt voor aanvullende wateroverlast. Tegen de tijd dat we ons onderdak bereiken zijn we geheel doorweekt. Maar afgezien van een paar kledingstukken en andere (te) loszittende accessoires zijn er geen vermisten of slachtoffers te betreuren.

We checken in bij de jeugdherberg (Pousada de Juventude) die voor vandaag op het programma staat, en hangen alle natte spullen te drogen. Opgefrist gaan we vervolgens uit eten in een naburige aangelegenheid. Na wat plussen en minnen valt de keuze op het zogenaamde “pelgrimsmenu”. Naar verluid bestaat dit uit soep vooraf en een dagschotel, plus een glas wijn. Volgens verwachting is het eenvoudig, maar goed te eten. Een prima keus dus. Alleen het glas wijn houden wij waarschijnlijk tegoed…

Ons onderkomen blijkt de naam ‘jeugdherberg’ waardig. De douche bestaat uit een harde straal die recht naar beneden valt, maar waarvan het water in elk geval warm is. Het bed is smal, en is opgehoogd met een dusdanig matras dat ik de hele nacht bezig ben met niet uit bed te rollen. De inrichting van, en het uitzicht vanuit onze herberg laat ik maar liever aan ieders eigen verbeelding over.

Bekijk de foto's