Cicero

Cothen - Rhenen

Romeinse Limespad - etappe 6

Cothen - Rhenen - 32 km

22-07-2021

Ik sta vandaag voor een dubbele opgave. Niet alleen loop ik mijn derde etappe in de (alternatieve) 4daagse, maar tegelijkertijd ook een nieuw stuk van mijn Romeinse Limespad. Anders gesteld: vandaag sla ik twee vliegen in een klap! 

Ik zoek de Kromme Rijn weer op, die zich nog steeds kalm en gestaag door het vlakke laagland slingert (foto 1). Zonder veel oponthoud bereik ik Wijk bij Duurstede, wat een schilderachtig plaatsje blijkt te zijn (foto 2). De duistere figuur aan de oever van de Neder-Rijn lijkt mij echter geen Romein, maar gezien de historie van deze stad eerder een Viking (foto 3). Maakt niet uit, op mijn Limes-pad beschouw ik elke traditionele uitwas als ‘pseudo-romeins’.

Om mijn tocht te kunnen voortzetten moet ik de rivier over met de plaatselijke veerboot (foto 4). Ik houd van veerboten, waarschijnlijk vanwege de constant wisselende perspectivische blik op land en water tijdens de oversteek (foto 5). Als de overtocht met muntgeld blijkt te moeten worden betaald, brengt mij dat onverwacht een stuk dichter bij de vroeg-historische – zeg maar ‘Romeinse’ – tijd. Zo lig ik toch weer op schema.

Aan de overzijde zie ik in de berm van de weg een onbekend bloemetje, dat (bij mij) associaties oproept met nucleaire activiteiten (foto 6). Een ‘berm-bom’? Ik word echter gelijk alweer afgeleid door een ooievaars-vliegshow, en even later door een nestballet voor drie ooievaars (foto 7-8). Het verband zie ik, maar ga ik hier niet uitleggen, want nu landt er binnen mijn blikveld alweer een huiszwaluw (foto 9). Normaal zie ik die alleen maar rondvliegen, dus waardeer ik deze actie, al is die op ‘gepaste afstand’. Dat geldt zeker ook voor de jonge veldleeuwerik (? – foto 10). De brutale spreeuw in een kersentuin (foto 11) is een heel ander verhaal. Die zit zo ongeveer onder de afschrikwekkende attributen die deze ‘liefhebbers’ zouden moeten weren… 

Ik loop vandaag vooral over asfalt (nadeel) door een prachtige omgeving (voordeel; foto 12-13). Als ik bij Rhenen de rivier oversteek, zie ik dat de Neder-Rijn ook behoorlijk getekend is door het recentelijk wassende water (foto 14-15). In Rhenen beëindig ik mijn dagmars. Als ik op het station aankom staat mijn trein naar Utrecht op het punt van vertrekken. De conducteur maakt geen haast, en geeft de laatkomers alle gelegenheid om nog in te stappen. Ik verschuil mij derhalve achter een rij bagagekluisjes om niet opgemerkt te worden. Ik moet tenslotte nog mijn wandelapps naar behoren afsluiten, en dat kan (ik) nu eenmaal niet in de trein…Als ik daarmee klaar ben is mijn trein vertrokken, en rest mij niet anders dan de wachttijd op de volgende trein door te brengen op het caféterras hier om de hoek. Dat treft… een biertje zal er nu wel ingaan!

Bekijk de foto's