Cicero

Leiden - Alphen

Romeinse Limespad – etappe 2

Leiden – Alphen a/d Rijn - 34 km

30-03-2021

In alle vroegte (nu ja, bij wijze van spreken dan) reis ik af naar Leiden om daar de draad van mijn Romeinse Limespad weer op te pakken. Indertijd brak ik hier in kou en regen bij het zicht op dit comfortabele treinstation enigszins lafhartig de eerste etappe van dit grenspad af. Op mijn routekaart noteerde ik ten behoeve van een toekomstig vervolg: “uitstappen aan achterzijde station; daar route oppakken”. Vandaag is het zover, en verlaat ik het station op de aangegeven wijze, onder het toeziend oog van twee zilvermeeuwen (foto 1).

Direct slaat de verwarring toe, als blijkt dat ik hier helemaal niet op de juiste locatie sta. Nadat ik me heb weten te heroriënteren loop ik met een wijde boog onder de spoorlijn door om het station heen. Mijn fameuze richtingsgevoel heeft me weer eens bedonderd: de route vervolgt blijkbaar vanaf de voorzijde. Reset en herstart, derhalve…

Het is een stralende dag, al is het nog fris in deze ochtenduren. Het Leidens traject van mijn dagmars slingert zich uiterst relaxt door deze prachtige stad. Ik loop door, over, en langs pittoreske straten, pleinen, grachten en burchten (foto 2-4). Het is er aangenaam rustig op dit uur van de dag.

Oude- en Nieuwe Rijn voeren mij van lieverlee naar de rand van de stad. Het uitzicht plaats ik in gedachten in het kader van mijn queeste naar de historisch-Romeinse grensrivier (foto 5). Een meer directe verwijzing naar het Romeinse verleden tref ik even verderop:

“In het begin van onze jaartelling bouwden de Romeinen op een strategische plek aan de monding van het Kanaal van Corbulo een houten fort, castellum Matilo, ter versterking van de Romeinse Limes. De resten van het fort liggen nu verborgen onder het Leidse park Matilo. Park Matilo wandel je binnen over de ‘limesweg’, tussen de nagebouwde aarden wallen met wachttorens door” (foto 6).

Ik nader nu het eindpunt van de (officiële, uitgestippelde) tweede etappe, het punt ook waarop de aanlooproutes vanuit respectievelijk Katwijk en Voorburg samenkomen bij Lammenschans. Maar eerst nog even een kleine omweg door het Cronesteynpark, met zijn hoge bomen die de habitat blijken te vormen voor talrijk, en deels onverwacht, vogelleven. In de boomtoppen nestelen meerdere ooievaars, naast nijlganzen en blauwe reigers. Goed beschut tegen inkijk van onderaf! Slechts met moeite krijg ik een onderaanzicht van een blauwe reiger in beeld (foto 8). Wat dat aangaat maakt de grote bonte specht het mij minder lastig (foto 7). Ik beschouw dit als een mooi en vrolijk besluit van mijn Leidse etappe. 

Onder de snelweg A4 door ga ik de stad uit, wandel door Zoeterwoude Dorp, en loop dan voor het eerst vandaag in meer ‘natuurlijk’ polderlandschap. Inmiddels is het eind maart, en is het broedseizoen van de weidevogels aangebroken. Dat houdt onder meer in dat de passages door weilanden afgesloten zijn, en dat ik in plaats daarvan wordt omgeleid via alternatieve routes. Asfalt dus, en weinig of geen onverharde wegen in deze voorjaarsmaanden. Van afstand zie en hoor ik nog wel (met name) baltsende grutto’s; daar moet ik het maar mee doen. Ook de vogelkijkhut aan de rand van de weidevelden biedt weinig soelaas, en staat er wat verloren bij (foto 9).

Bij Weipoort, met zijn idyllische Bommelmuseum, kom ik op bekend terrein. Vanaf hier valt de limesroute min of meer samen met mijn eerder gelopen Groene Hartpad. Op de stukken na die ik toen wel door de weilanden gelopen heb… Buiten de genoemde vogelkijkhut herken ik ook de karakteristieke wipmolens die de polder droog moe(s)ten houden (foto 10).

Ik stap maar lekker door, want mijn doel voor vandaag is Alphen a/d Rijn. Inmiddels is de temperatuur tot rond, of zelfs boven de 20 graden opgelopen. Het lijkt wel zomer! 

Onderweg passeer ik een scheepswrak (foto 11) en realiseer ik me dat ik hier de historische Romeinse grens geacht wordt te volgen. Na mijn passage wordt dit relikwie ongetwijfeld weer netjes opgeborgen en geconserveerd in een daartoe uitgerust museum.

Inmiddels schiet het aardig op, en ben ik bijna op de plek van bestemming. De hele dag heb ik onderweg de ‘voorjaarszang’ van de tjiftjaf gehoord. Ik heb daar verder geen aandacht aan besteed. Dat zou alleen maar extra tijd kosten, en daarmee mijn wandeltempo te veel vertragen. Nu echter, in het zicht van de spreekwoordelijke haven, kan ik het niet laten om deze kleine druktemaker toch nog even te portretteren (foto 12). Tenslotte heeft ie mij een groot deel van mijn tocht muzikaal begeleid…

Bekijk de foto's