Cicero

2015-02-07_Hollandsche Rading

07-02-2015

Een achtje rond de Paddestoel  – 11,5 km

Vandaag trekken we naar Hollandsche Rading, en daar het bos in voor een “achtje rond de Paddestoel”, genoemd naar het historische gelijknamige restaurant, daterend uit de twintiger jaren van de vorige eeuw en (oorspronkelijk) gelijkend op een paddenstoel. In de groep weet Marijke te melden dat het restaurant indertijd bekend stond om de gehaktballen van tante Marie. Kijk, dat noem ik nog eens relevante informatie… Zij (wie, tante Marie?) stuurt ook nog een oude foto van het originele bouwwerk.

Terug naar de wandeling. De omstandigheden zijn winters en grauw, de bospaden besneeuwd en bevroren. Maar we zijn warm aangekleed, en lopen er lustig op los terwijl we met volle teugen genieten. Op ons instructievel lees ik:

“Ooit werden er in dit gebied oorlogen uitgevochten omwille van de grens tussen de provincies Noord-Holland en Utrecht. Deze grens werd in 1356 vanaf de Leeuwenpaal aan de voormalige Zuiderzee via een rechte lijn naar de Domtoren vastgesteld. Het gesteggel duurde vele eeuwen. Na vaststelling van de definitieve grens zijn er in 1719 grenspalen geplaatst. De wandeling gaat door een gevarieerd bosgebied en komt in het tweede gedeelte langs een verlaten landgoed en twee van de grenspalen.”

Die historische grenspalen worden natuurlijk het hoogtepunt van onze tocht. Wij zullen ze uitgebreid bewonderen, en wellicht stiekem een aantal meters verplaatsen om zo een bijdrage te leveren aan de provinciale oorlogshandelingen. Niet iedereen is echter even goed bij de les vandaag.  Zo leest een bepaalde persoon, die om begrijpelijke redenen anoniem wenst te blijven (Carin), op een cruciaal punt over een route-aanwijzing heen, waardoor wij in het laatste deel van het traject alsnog verdwalen. Die grenspalen hebben we uiteraard nooit te zien gekregen…

Zodoende ontbreekt het hart aan mijn fotoreportage. Wat rest is slechts een verzameling besneeuwde bospaden en wat min of meer loslopend vee. De imposante stier op foto 6 schijnt van het merk Charolais te zijn, zo hoorde ik onderweg. Van de zwarte loslopers heb ik verder geen informatie, buiten het feit dat ze goed benaderbaar zijn. En het paard is gewoon een paard, denk ik. Maar ik heb alweer lang genoeg geleuterd. Het wordt tijd om de verkleumde botten op te warmen met een bel cognac of vergelijkbare aperitief .

O, nu vergeet ik nog het educatieve aspect van onze boswandeling. Ik leerde het verschil tussen Sparren (solo), Dennen (duo) en Lariksen (legio). Nadere uitleg zal ik de lezer besparen.

Bekijk de kaart

Bekijk de foto's