Cicero - 2015-02-28

2015-02-28_De Bilt

28-02-2015

De Bilt – 12 km

“Aan de rand van De Bilt liggen drie prachtige gebieden van Het Utrechtse Landschap: landgoed Beerschoten, landgoed Houtringe en het Panbos. Samen vormen zij een aaneengesloten natuurgebied van 367 hectare. Parkbos, stuifduinen, weiden met boomgroepen en oude lanen wisselen elkaar af.” (uit de meegeleverde folder bij de route). We gaan dus het bos weer in: “Kom, laten we lekker gaan verdwalen, ik weet de weg”, zoals in de groep wordt opgemerkt. Maar het valt mee, vandaag. De twee of drie dwaalpogingen die worden ondernomen zijn even zo snel weer geneutraliseerd. Zodoende blijft de tocht beperkt tot 12 kilometer, ik kan er ook niet meer van maken…

Uiteraard heb ik wederom getracht om onze boswandeling naar beste kunnen fotografisch te tackelen, maar dat blijft nog steeds een wat moeizaam verhaal. Af en toe lukt er wat, maar veel pogingen verdwijnen achteraf rechtstreeks in de prullenbak. Veel tijd en aandacht kan ik onderweg ook niet besteden aan de fotografie. Voor je het door hebt is de groep op de kronkelpaadjes uit het zicht verdwenen, wat in mijn geval waarschijnlijk zou neerkomen op een definitief verlies van het contact. Zodoende blijven de mooiste stukken boswandeling onderbelicht, om het in fotografische termen te vatten. Het wandelgenot is er niet minder om!

Een drietal foto’s uit de serie behoeven wellicht enige toelichting. Foto 1 is gemaakt bij het landgoed Beerschoten, het beeld op de voorgrond is van beeldend kunstenaar Jits Bakker, zo lees ik in de informatiefolder. Foto 6 is geen beeld van een oorlogskerkhof, maar van een boomkwekerij: de jonge boompjes worden beschermd door een wit kunststof buisje. En de toekan op foto 9 staat voor de koffie bij het eindpunt van de tocht. Waarom een Valk een kaketoe in zijn familiewapen draagt weet ik niet.

Bekijk de kaart

Bekijk de foto's

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.