Cicero

2015-05-30_Zeist

30-05-2015

Wandelroute Kozakkenput Zeist  – 11,5 km

Vandaag trekken we de Zeister bossen in, en gaan op zoek naar de Kozakkenput. Zodra ik dit verneem haal ik mijn bajonet uit het vet, want Kozakken moet je volgens mij niet onbewapend tegemoet treden. Dat mijn oordeel niet geheel ongegrond is, mag blijken uit onderstaande verklaring van het ontstaan van de Kozakkenput:

“Generaal-majoor De Marmont was begin 1800 met zijn Frans-Bataafse troepen gelegerd in de stad Utrecht. In 1804 hield hij op de heide rond Zeist met zijn 20.758 man tellende troepen legeroefeningen. Hij liet zijn kampement opslaan op de heide. Om voldoende water te hebben voor zijn mensen en paarden liet hij 30 putten graven van tien meter diep om bij het grondwater te komen. Met het grondwerk hield De Marmont zijn manschappen in goede conditie. Ook de Pyramide van Austerlitz is gebouwd door de manschappen van De Marmont. Niet alleen om in conditie te blijven, maar ook om de tijd te doden.

De naam Kozakkenput ontstond echter pas negen jaar later toen na de verdrijving van Napoleon een Kozakkenbataljon van het Russische leger bij deze waterputten bivakkeerde. Deze kozakken waren daarvoor gelegerd op de Utrechtse Maliebaan, maar hadden zich door hun wilde gedrag in de stad onmogelijk gemaakt.” (Bron: Wikipedia)

Zo gauw ik uit de auto stap snuif ik de boslucht op, zoals ik die altijd associeer met vakanties uit mijn vroegste jeugd. In tegenstelling tot wat het weerbericht voorspeld heeft is het droog en zelfs zonnig vanmorgen. Het lichtspel door het bladerdak maakt de bossen er een stuk vrolijker op, en wij gaan dan ook welgemoed op pad. Al snel zijn we bij de Kozakkenput. Die bestaat uit een warrig begroeide geul in het landschap. Ik maak daar plichtmatig een foto van, doch deze zal de selectie van vandaag niet halen. Daarvoor is het beeld net niet interessant genoeg. Uiteraard kan ik de laatste foto uit de serie laten doorgaan voor Kozakkenput, die voldoet tenslotte perfect aan de beschrijving en ligt ook in de buurt (al komen we hier pas op het eind van de wandeling voorbij), maar daarmee zou ik mijn wetenschappelijke integriteit op het spel zetten. Geen Kozakkenput derhalve. Ook de watergeul op foto 5 heeft niets met Kozakkenputten te maken, ligt er zelfs niet in de buurt… Genoeg daarover nu.

Memorabel zijn nog wel het spectaculaire uitzicht op de Krakelingenweg (foto 3), die wij twee maal passeren op onze route, en het symbolisch gesloten hek van ’t Jagershuys (foto 4), waar we tevergeefs aankloppen voor koffie. De jagers zijn op jacht of liggen nog te slapen, ze doen in elk geval niet open. Foto 6 toont versteende elfenbankjes op een afgestorven eeuwenoude boomstronk. Die heeft ongetwijfeld de Kozakken nog langs zien komen.  De rest van het fotowerk bestaat uit impressies van de prachtige bossen die wij doorkruisen. Achteraf hoor ik dat wij precies de uitgestippelde wandeling gelopen hebben (of toch bijna...). We zijn dus helemaal niet verdwaald, terwijl ik onderweg toch sterk de indruk heb dat wij maar willekeurig wat rondjes lopen. Niet dus: alles is volgens plan verlopen.

 Bekijk de kaart

 Bekijk de foto's