Cicero - 2015-03-28

2015-03-28_Zandvoort

28-03-2015

De 30 van Zandvoort – 22,5 km

Om kwart voor vijf sta ik op. Om 6.40 uur hoef ik mij pas op het verzamelpunt te melden, maar ik heb nu eenmaal tijd nodig om op gang te komen. Als ik buiten kom voel ik een ijskoude wind. Ik ben altijd enthousiast over dit soort uitstapjes, maar zo vroeg in de ochtend vervloek ik ze. Gelukkig is het wel droog, en schijnen er vandaag treinen te rijden. Vanaf Breukelen gaan we met de boemeltrein naar Amsterdam, en vandaar boemelen we verder naar Zandvoort. Snel gaat dat allemaal niet, maar stipt om 9.00 uur staan wij toch aan de start op het circuit van Zandvoort. We lopen het 18 km traject van “de 30”, wat uiteindelijk zal blijken neer te komen op 22,5 km, inclusief aanlooproutes.

We zijn nog niet op weg of het begint te regenen, eerst zachtjes maar allengs harder. Een aantal van de foto’s die ik maak is achteraf onbruikbaar door de al te storende regendruppels op de lens. Na het eerste stuk over het strand langs de zee (foto 1) leidt de uitgezette route ons het duinlandschap in. De lucht is grauw, en in de natuur ligt de lente nog goed verborgen, maar dit gebied is ronduit schitterend. Als een lang lint kronkelen we door de duinen (foto 2). Ondanks de drukte geeft het een gelukzalig gevoel om over de meanderende, half-verharde paadjes te klimmen en dalen. We lopen onder meer om het prachtige Vogelmeer heen (foto 3 en 7). De beroemde Wisenten die ergens in deze duinen moeten rondlopen krijgen we niet te zien, maar wel een aantal – minstens even mooie – Schotse Hooglanders (foto 5 en 6). Op een bepaald deel van de route wordt de rust en stilte van het landschap wreed verstoord door het gebrul van motoren. Nieuwsgierig wijk ik samen met wat medewandelaars af van het gebaande pad en beklim een hoge duin. Van bovenaf hebben we uitzicht op het racecircuit, waar trainingsritten gereden worden (foto 8). Verheugd met deze blik op de oorzaak van de geluidsoverlast dalen wij weer af naar de officiële route.

Bij de finish halen we onze laatste stempel en wandelmedaille op, en spoeden ons dan naar een horecagelegenheid om weer wat op verhaal te komen. Ik bestel een Irish coffee, wellicht uit associatie met de Schotse Hooglanders die we eerder tegenkwamen. Daarna boemelen wij op ons gemak weer huiswaarts, tevreden over een welbestede dag.

Bekijk de kaart

Bekijk de foto's

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.