Cicero - 2015-09-18

2015-09-18_Oisterwijk

2015-09-18 Haaren 14 km

Altijd als ik op de A2 van Utrecht naar het Zuiden de tuibrug over de Waal nader, en in de verte de stompe kerktoren van Zaltbommel ontwaar, moet ik denken aan de dichtregel van Martinus Nijhoff: “Ik ging naar Bommel om de brug te zien”… En voel ik daarbij een lichte vakantiestemming opkomen.

Op uitnodiging van mijn meest zuidelijke zus wandel ik vandaag door het Brabantse landschap ten oosten van Oisterwijk, het stroomgebied van Rosep en de Essche Stroom. Een prachtig en gevarieerd landschap: wij lopen langs vennen (de plas op foto 5 is het Belvers ven), over heidevelden, door gemengde bossen met naald- en loofbomen, door dichtbegroeid moerassig gebied en langs zandverstuivingen. Kortom, je kunt het zo gek niet bedenken of we komen het tegen. Bij wijze van spreken dan, besneeuwde bergtoppen zien we bijvoorbeeld weer niet…

Omdat de huidige septembermaand alweer ernstig herfstige trekjes vertoont zijn de bospaden omzoomd met paddenstoelen. De vliegenzwam is natuurlijk het prototype daarvan: rood met witte stippen. Wij komen hem tegen in zowel bolvorm als in de afgeplatte variant (foto 4 en 7). En van verre herken ik al een prachtige heksenkring (foto 8). De Nederlandse naam is afgeleid uit de gedachte dat heksen op die plek gedanst zouden hebben. Als men in een heksenkring stapte, kon men hier niet zelf meer uit weg komen. Vaak bleef men de hele nacht in de heksenkring of kwam zelfs nooit weer terug, aldus de overlevering. Ik houd dus afstand.

Het weer houdt zich goed, zodat we van onze lunch genieten op het terras van een uitspanning aan de bosrand. Pas op de weg terug begint de lucht dreigend te betrekken (foto 9), en precies op het moment dat we weer binnen zijn begint het te gieten. Te laat om een heerlijke dag in de buitenlucht nog te kunnen verstoren.

Bekijk de kaart

Bekijk de foto's

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.