Cicero - 2015-12-19

2015-12-19_Linschoten

Linschoten_19-12-2015 30 km

Dertig kilometer is de wandeltocht die we vandaag gaan lopen: vanuit Linschoten via Oudewater, Hekendorp, Papekop en Woerden weer terug naar Linschoten. Als ik mij dit vooraf realiseer heb ik mijn twijfels, omdat ik me slecht voorbereid voel. Maar ik heb dit afgesproken, dus spring ik om 06.00 uur ‘opgewekt’ uit bed om mij klaar te maken en op pad te gaan. Met 12 graden wordt het uitzonderlijk zacht voor de tijd van het jaar, en de verwachting is dat het droog zal blijven. Uitstekende wandelomstandigheden dus, daar zal het niet aan liggen.

We hebben een ingewikkelde carpool constructie bedacht, en in de voetbalkantine aan de start verdelen wij ons in twee groepjes: het ene gaat voor de 15 kilometer, en ik ga met drie wandelvrienden voor de 30. Langs de Lange Linschoten lopen we naar Oudewater. Vlak na de plaatselijke begraafplaats (foto 1) ligt ons eerste (tijdelijke) rustpunt in alweer een voetbalkantine. We vervolgen onze tocht over lange landweggetjes door het schier eindeloze polder- en weidelandschap. Dit deel van het traject is om de een of andere reden niet ‘uitgepijld’, maar onze groepsnavigator (Carin) loodst ons probleemloos over het parcours. De lucht is grijs en nevelig, en de omgeving munt niet uit in spectaculaire variaties. We passeren een lichtmast, een hek, een oude veevoederfabriek, een verlaten ooievaarsnest, een heksenhut en een bewaakte boerderij (foto 2 t/m 7), voordat we in een chaotisch microlandschap op boerenerf (foto 8) bij ons tweede rustpunt aankomen. We zijn dan bijna 23 kilometer onderweg. Ondanks de schijnbare saaiheid van de omgeving en het sombere weer is het erg prettig lopen over de door knotwilgen omzoomde kilometerslange landwegen. En in prettig gezelschap, dat moet ook gezegd worden.

Uiteindelijk komen wij weer in het idyllische plaatsje Linschoten (foto 9). Na exact zesenhalf uur zijn we aan de finish. Niet slecht, als je bedenkt dat we eerder dit jaar nog zes uur nodig hadden voor een wandeling van 22 kilometer. Tevreden nemen we een gigantische herinneringsmedaille in ontvangst, en proosten we op onze prestatie. Als we even later weer opstaan om de terugweg naar huis te aanvaarden, voel ik mijn beenspieren. Maar dat lijkt me niet meer dan normaal na zo’n afstand gelopen te hebben.

Bekijk de kaart

Bekijk de foto's

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.