Cicero

XVIII Ribadesella - Colunga

Camino del Norte: Ribadesella – Colunga

Woensdag 21 september 2022

21-23 km

Hotel Marina maakt geen haast om mij de deur uit te werken. Pas vanaf 08.30 uur kan ik ontbijten, en ook daarbij verloopt alles nog uiterst traag. Vanaf mijn plaats in de ontbijtzaal heb ik zicht op de brug over de Río Sella. Terwijl ik nog op mijn koffie zit te wachten, zie ik daar de een na de andere ‘pelgrim’ bepakt en bezakt overheen trekken. Sommigen schijnbaar fluitend, anderen nu al strompelend en kromgebogen onder de last der dagen. Ik krijg aardigheid in dit schouwspel, en laat mij verleiden tot een tweede kop koffie. Maar gelijk droogt de stroom pelgrims op, en blijf ik alleen achter. Ik moet ook maar eens op pad.

Wat later loop ik zelf op de brug over de rivier (foto 1-2). Ik ben vergeten om in het hotel een pelgrimstempel te vragen. Dus wijk ik verderop af van de route om op te stijgen naar de Cine-Hogar Parroquial kerk met aanpalende pelgrimsherberg, in de hoop daar dit gemis te kunnen goedmaken. De kerk staat in akelig tegenlicht en de herberg is op dit tijdstip (uiteraard) gesloten (foto 3-4). Er is wel een waterbron, met als opschrift: La fuente de la cuestona. De bron van de vraag, of van de twijfel? Dat vind ik wel poëtisch.

Fysiek voel ik me goed, en zit ik over het algemeen ‘lekker in mijn vel’. Ook het weer is nog steeds goddelijk, om die term maar eens ijdel te gebruiken. Toch overvalt mij onderweg zo af en toe ook de twijfel: Mijn God, wat doe ik hier, waar ben ik mee bezig? Ik heb afleiding nodig, dingen waarop ik mijn aandacht kan richten. Ook simpele dingen, zoals fotograferen, een kerkje of ‘stempelpost’ (be)zoeken helpen daarbij. Overpeinzingen en waarnemingen noteren… Als ik maar bezig ben. Horror vacui, de vrees voor het lege…

En voort maar weer. Een roodborstje kruist mijn pad, in het bos de geur van eucalyptus, het ruisen van de zee aan mijn zijde. Dit is het ingevulde landschap om mij heen (foto 5-9).

Om 16.30 uur bereik ik mijn volgende pleisterplaats, Colunga. Mijn bier wordt zo koud geserveerd dat er stukjes ijs in drijven. Ik zit op een smal terras aan de doorgaande weg. Tegenover mij staat een hoge palmboom. Daarachter heb ik tussen de huizen door zicht op de heuvels in de verte, een wit wolkje elegant om de top van een van hen gedrapeerd. Rechts van mij klinkt van nabij het carillon van de Sagrada Corazon de Jesus kerk (foto 10-12). Aan het tafeltje naast mij een oude vrouw, die met koekkruimels probeert de mussen te lokken, zonder veel succes.

Nadat ik mijn hotel heb opgezocht, en me daar heb geïnstalleerd, ga ik de straat weer op. Het is nog iets te (Spaans) vroeg voor het avondmaal, dus meld ik mij nog even bij ‘mijn’ caféterras voor een aperitief. Van de barman krijg ik een warm welkom, die ‘kent’ mij nog. Daarna eet ik in het restaurant verderop aan de weg de plaatselijke Fabada Asturiana (stoofpot van bonen, spek, bloedworst en vlees). De fameuze Cidre, specialiteit van deze streek, laat ik ongemoeid. Die wordt, met bijpassend ceremonieel geweld, alleen per fles geserveerd.

Bekijk de foto's