Cicero

XXI Pola de Sierra - Oviedo

Camino del Norte: Pola de Sierra – Oviedo

Zaterdag 24 september 2022

21-25 km

Bij het ontbijt zit ik weer bij ‘mijn’ Amerikanen aan tafel. Ik word helemaal ingekapseld in de sociale contacten, als ik niet uitkijk! Mijn vertrek uit dit pension voelt dan ook als een soort ‘vlucht’, waarbij ik mijn huisgenoten ontloop en ongezien de deur uit glip. Opgelucht dat ik weer alleen ben…

Het regent. De eerste kilometers nog zachtjes, maar tegen de tijd dat ik het stadje Pola de Sierra bereik (foto 1) wordt het snel erger. Al gauw loop ik door de stromende regen, en zoek ik een afdakje om onder te schuilen. Drie weken lang heb ik mijn regenkleding ongebruikt meegezeuld, maar nu komt die goed van pas, en trek ik echt alles aan wat mij maar enigszins kan beschermen tegen dit wassende water. Wat dat aangaat is het ook niet erg dat de route vandaag bijna helemaal over verharde wegen voert.

Van lieverlee neemt de bui in hevigheid af, en droogt uiteindelijk geheel op. Zwaluwen zitten uit te druipen op de elektriciteitskabels, en de paraplu’s zijn bij mijn passeren voor even in de wacht gezet. Maar droog houden we het zeker niet, de rest van de dag (foto 2-4). Buien en opklaringen wisselen elkaar af, zodat ik voor de zekerheid mijn camera nu voorlopig maar opberg.

Langzamerhand verdicht de bebouwing, en neemt de bedrijvigheid toe, waaruit ik opmaak dat ik Oviedo nader. In de stad zelf vertoont de route een stijgende lijn in de richting van de kathedraal. Ik vind het wel symbolisch dat mijn tocht eindigt met deze lange klim naar het centrum van de stad. Minder leuk is dat mijn wandeling hier eindigt zoals die in Pola de Sierra begonnen is, vanmorgen. Met een ongenadige en langdurige stortbui. Het overvloedige water vormt woest stromende beekjes in de aflopende straten van de stad. Zo’n honderd meter van mijn einddoel, de kathedraal van Oviedo, houd ik toch maar weer halt om beschutting te zoeken (foto 5). Tussen twee buien door bereik ik de kathedraal – het is nu exact 15.00 uur – waarmee ik mijn Camino ‘officieel’ beëindig (foto 6-8). Ik koop een entreebewijs en vraag een laatste stempel voor mijn pelgrimspaspoort. Dat komt mij te staan op een ernstige terechtwijzing door de kerkelijk poortwachter. Stempels van bars, hotels en restaurants zijn naar zijn mening uit den boze, en maken mijn ‘credential’ waardeloos. Toch stempelt hij, en ik ben wijs genoeg om niet met hem in discussie te gaan. Daarvoor is mijn Spaans natuurlijk ook totaal ontoereikend.

Als ik de kathedraal verlaat is het weer niet verbeterd: hoosbuien afgewisseld met regen (foto 9-11). Op weg naar mijn hotel (op zes minuten lopen van de kathedraal) ben ik genoodzaakt nogmaals te schuilen. Ditmaal in een bar, met een hapje en een drankje. In dit tempo ben ik voor donker niet in mijn onderkomen… Uit de romaanse kerk San Isidoro el Real komt doedelzakmuziek het plein op stromen. Nieuwsgierig stap ik naar binnen, om vervolgens de rest van deze speciale kerkdienst bij te wonen (foto 12). Een mooie afsluiting van mijn wandeltocht.

Bekijk de foto's