Cicero

I Oviedo

Camino Primitivo: Oviedo

Zondag 3 september 2023

Ik keer terug naar Oviedo. Vorig jaar eindigde mijn ‘Camino del Norte’ op dit punt; nu pak ik hier de draad weer op, om via de ‘Camino Primitivo’ verder te lopen. Want jawel, in Spanje zijn er vele wegen die naar Santiago leiden…  Aansluitend denk ik verder te lopen naar Finistere, en vervolgens naar Muxia. Beide plaatsen zijn gelegen aan de uiterste westkust van Spanje, pal aan de Atlantische oceaan. En beide ook hebben zij sterke banden met de mythes rond Santiago, naast hun oudere – ‘heidense’ of profane – cultuurresten. Dit hele project hoop ik in ongeveer drie weken te kunnen belopen.

“Quien va a Santiago y no al Salvador, visita al criado y no al señor.” Dit wil zoveel zeggen als: “Wie naar het graf van Jacobus gaat zonder Christus, de Verlosser, eer te bewijzen, die bezoekt slechts de dienaar, en niet de Heer.” De spreuk uit de 11^e eeuw was een soort 'reclame-slogan' voor de hoofdstad van Asturië, Oviedo, met zijn kathedraal de San Salvador. Koning Alfonso II (ca. 760-842) maakte vanuit deze stad een bedevaart naar het pas ontdekte apostelgraf in Galicië, en werd daarmee (achteraf) de naamgever van deze oudst-bekende pelgrimsroute naar Santiago de Compostela, de ‘Camino Primitivo’ (‘primitivo’ in de betekenis van ‘oorspronkelijke’, ‘eerste’).

Dit soort wijsheden heb ik niet van mezelf, maar put ik uit de dienstdoende wandelgids, Rother’s Camino Primitivo. Deze gids zal mij onderweg begeleiden (en af en toe ‘misleiden’) met informatie over de te volgen route en achtergronden bij de tocht. Als ‘secundaire literatuur’ draag ik – als luister- en ‘hoofdkussenboek’ – Cees Nootebooms De omweg naar Santiago mee. Nooteboom schetst in dit reisboek een soort 'cultureel mozaïek' van Spanje. Op ledige momenten, de wachttijden op de luchthavens, ’s avonds voor het slapen gaan, droom ik weg bij de prachtige volzinnen en erudiete beschouwingen van de schrijver.

In de vroege avonduren bereik ik Oviedo. Ik verblijf in hotel Fruela, vernoemd naar de eerste Asturische koning van die naam (722-768) en stichter van de stad Oviedo (761). Zo gauw ik weer naar buiten stap begint het te regenen. Ik zwerf wat door de oude stadskern, en kom tenslotte terecht in mijn favoriete bar Riego. Daar tref ik dezelfde sfeer en ‘vertrouwdheid’ als vorig jaar. Het is overdreven om te stellen dat dit ‘voelt als thuiskomen’, maar stiekem is dat toch wel een beetje zo. Deze bar wordt vrijwel geheel gerund door vrouwen, op een zo op het oog uiterst ontspannen manier. Ik aanschouw het, drink de witte streekwijn (verdejo), en krabbel mijn eerste reisnotities.

Als het droog en donker is slenter ik nog even onder straatverlichting over de pleinen en door de nauwe straten. Een mooi en sfeervol begin van mijn tocht. Ik ben blij dat het uiteindelijk meer geworden is dan alleen maar een reisdag.

Bekijk de foto's

...