Cicero

X O Cádavo - Lugo

Camino Primitivo: O Cádavo - Lugo

Dinsdag 12 september 2023

30 – 36 km

Mijn ‘hotel’ in O Cádavo zit vrij ingewikkeld in elkaar. Beneden is de bar. Buitenom moet ik naar achteren, om daar via een sleutelcombinatie een uitermate gammele en trage lift naar de derde verdieping te nemen. Daar loop ik over een soort balkon naar een buitendeur die toegang geeft tot een grote, onbestemde werkruimte. Achterin is er een halletje, waarop drie deuren uitkomen: twee daarvan geven toegang tot gescheiden appartementen, de derde tot de (gezamenlijke?) badkamer. Ik ben de enige ‘gast’ in dit wat ongemakkelijk aandoende complex. De weg in en uit is een avontuur op zich, waarbij ik elke keer bang ben dat ik ergens vast kom te zitten. En waar met name de lift mijn ongedeelde aandacht vereist. Als ik de laatste keer weer veilig buiten sta voel ik toch enige opluchting.

Het ontbijt is beneden in en aan de bar, te midden van een chaotische mix van ‘pelgrims’ en lokale bevolking. Ieder met zijn eigen ontbijt gewoonten en wensen. Dat levert één grote kakofonie en Babylonische spraakverwarring op. Uiteindelijk weet ik al mijn ochtendlijke taken en bezigheden ter plaatse bevredigend af te ronden, en ben ik klaar voor vertrek.

Het is mistig buiten. Onderweg kies ik voor de langere route-variant, maar dat levert weinig interessante extra’s op: een paar koeien op de weg, een enkele ‘morendoder’ aan de (kerk-) wand. Wel een stempel in de ‘kathedraal van Castroverde’. Maar ach, om daar zo’n omweg voor te maken… Inmiddels is het wel geheel opgeklaard en zonnig.

De hele dag blijft het eigenlijk zo: op en neer gaat mijn weg, zonder dat het tot spectaculaire vergezichten wil komen. Ik loop lekker door, en zet al mijn (fotografische) kaarten dan maar op Lugo, dat een heel speciale stad moet zijn.

Het duurt echter even voordat de stad zich ook voor mij wil ontsluiten. Mijn route loopt zo’n beetje om de stad heen, voordat die tussen de modernere stadsdelen omhoogvoert tot de antieke Romeinse vestingwal. Op mijn gemak kuier ik door het oude stadscentrum in de richting van de monumentale kathedraal. Het kost relatief veel tijd en moeite om die enigszins interessant in beeld te krijgen (foto 5-6). Later pas, bij avondlicht, lukt het beter (foto 7-9).

Als ik tevreden terug slenter om op het centrale stadsplein mijn aperitief te gaan drinken, word ik onderweg verrast door een uitgelaten menigte camino-gangers, die allemaal blijkbaar zojuist zijn aangekomen. Ik ben bij zulke ontmoetingen steevast in het nadeel, alleen al vanwege mijn slechte geheugen voor mensen, namen of gezichten. Ik hef mijn handen derhalve in wanhoop, en ontvlucht dit hele gebeuren. Nu zit ik weer vertrouwd achter mijn biertje op een terras, ‘far from the madding crowd’. Ik hoef me niets aan te trekken van groeps- of eetafspraken, ga op de tijd die míj́ uitkomt mijn hotel opzoeken, inchecken, douchen, en dan zie ik wel…

Ik krijg stokbrood met ham/kaas bij mijn bier, chips bij mijn tweede, en later olijven bij de witte wijn, en zit heerlijk weg te soezen in het zonnetje, mijn recente zonden overpeinzend.

Bekijk de foto's

...