Cicero

XX Corcubión - Finistere

Camino Finistere/Muxia: Corcubion - Finistere

Vrijdag 22 september 2023

20 – 25 km

Eén van de leuke dingen op deze tocht is dat ik (bijna) iedere dag in een ander nachtverblijf logeer. Elk daarvan heeft zijn eigen sfeer, goede en minder geslaagde eigenschappen. Mijn eerste indrukken stemmen daarbij niet altijd overeen met het eindoordeel. Zo vind ik de ontvangst in mijn hotel in Corcubión weinig belovend. Maar als ik er vanmorgen wegga, is dat met een herinnering aan een prima onderkomen, waar ik zo naar terug zou willen gaan. Nauwelijks te omschrijven, maar sommige ervaringen hebben tijd nodig om te rijpen…

Op naar Finistere. Als ik rond 12.30 uur ter plaatse aankom, blijkt dat het ‘echte’ einde van de wereld (Finis Terra) een eind verderop ligt. Mijn eerste impressies (foto 1-2) verliezen daarmee gelijk een groot deel van hun ‘relevantie’…

Op weg de stad uit kom ik langs een oude kerk, de Iglesia de Santa María das Areas, waarbij staat aangegeven dat die open is en afstempelt (foto 3). Als ik binnenloop, tref ik daar dezelfde vrouw die ik gisteren onderweg in de kapel trof. Met zo ongeveer hetzelfde verhaal, en ook weer de uitnodiging voor de pelgrims-mis. En net als gisteren sluit zij direct na mijn bezoek de kerk af! Kan het nog mystieker: een vrouw die elke dag op mijn pad een kerk of kapel opent, speciaal voor mij, met een uitnodiging voor een latere ontmoeting? Vanavond zal ik een derde ontmoeting beslist uit de weg gaan. Wie weet wat deze ‘Santa María’ met me voor heeft. Mee ten hemelopneming? Daar ben ik nog lang niet aan toe…

Vanaf de vissersplaats Finistere is het nog zo’n 3,5 kilometer bergop lopen naar Kaap Finisterra. Als tegen een Calvarieberg zeul ik omhoog, te midden van ‘mede-pelgrims’. Zoals te verwachten wordt elk punt van enig belang langdurig bezet gehouden door en voor makers van selfies en foto’s van wandel- of fietsgenoten. Daar probeer ik wat tussendoor te laveren, zoveel mogelijk gebruik makend van deze toevallige ‘modellen’ (foto 4-6). De ‘iconische’ vuurtoren (Faro) vind ik niet bijzonder genoeg om in beeld te brengen. Dat doet allemaal niets af van het triomfantelijke gevoel aan het ‘einde van de wereld’ te zijn aangekomen. Vóór mij de eindeloze oceaan, achter mij de ‘aarde’…

Terug naar Finistere-stad. Ik zoek en vind de Xunta de Fisterrana, alwaar ik een certificaat verkrijg, waarin vermeld staat dat ik in vervolg op een Camino naar Santiago ben doorgelopen naar Finisterra. Dat moet ik natuurlijk even vieren op een terrasje, met bier en tortilla. Om 16.30 uur meld ik me bij de ‘visafslag’ in de haven. Helaas is die voor bezoekers alleen van achter glas te volgen. Daarna ga ik inchecken bij mijn hotel. De zon staat recht op mijn kamer, wat het niet aangenaam maakt. Ik sluit de gordijnen, start de airco, en verdwijn nog maar even de stad in. Ik loop weer naar zee, fotografeer het antieke fort (foto 7-8), en beëindig mijn omloop in een heel relaxt café. Prima sfeer, alleen maar Spanjaarden, eenvoudig en betaalbaar eten, en goede (albariño) wijn. Een mooie en feestelijke dag-afsluiting.

Als ik terugloop naar mijn hotel, wordt mijn aandacht getrokken door een ‘opstootje’ bij de haven. Daar blijken twee dolfijnen rond te zwemmen (foto 9).

Bekijk de foto's

...