Cicero

2016-01-30_Kamerik

Kamerik 30-01-2016

13,5 km

Er is voor vandaag overvloedige en aanhoudende regenval voorspeld, in combinatie met een harde wind. Van ons wandelcoördinatiecentrum ontvang ik vanmorgen bovendien het volgende bericht:

“Het is echt hondenweer buiten, het regent pijpenstelen en het stormt flink…. Voel je niet verplicht om te gaan wandelen, er zijn natuurlijk grenzen….”

Maar kom op, zo’n watje ben ik nu ook weer niet. Ik verwacht eigenlijk de enige te zijn die gek genoeg is om ondanks alle waarschuwingen de elementen te trotseren. Maar zie, er lopen blijkbaar meer dwazen rond op deez’ aardkloot, want uiteindelijk staan we met vijf man aan de start. Dat moet ik gelijk herroepen, want vier van de vijf lopers behoren tot de andere sekse. Is die nu aantoonbaar sterker? Of juist dwazer?

Hoe dan ook, met vijven gaan we letterlijk door weer en wind op weg voor een rondje door het Groene Hart. Na enige tijd stopt de regen tot onze verbazing, en nog wat later zijn we weer helemaal droog geblazen. We prijzen ons gelukkig. Zie je wel dat het altijd meevalt? Het blijft immers nooit de hele dag regenen… Dat hadden we beter niet kunnen zeggen. Het begint weer te regenen, en nu houdt het niet meer op. De wind striemt het water door onze kleren en schoenen, de wegen staan onder water. Op een gegeven moment begin ik te vrezen voor een dood door verdrinking! En we moeten nog zo’n eind…

Onderkoeld en drijfnat bereiken we tenslotte ons eindpunt. In het restaurant aldaar ontdoen wij ons van de druipende regenkleding en nestelen we ons rond het warme haardvuur. We moeten drogen en opwarmen. Niet ieders regenkleding is bestand gebleken tegen de omstandigheden. Ik loop te soppen in mijn schoenen, en ben tot op mijn hemd toe nat. Maar we worden hartelijk ontvangen, en bij de warme, sterke koffie verwend met stukjes roombotertaart en chocolade-pralines. Als we later opstaan om te vertrekken is ook de bekleding van mijn stoel verzadigd van water.

Maar buiten is het (even) droog. Ik maak achter het restaurant nog snel twee foto’s om in ieder geval wat te hebben. Want ik heb weinig gefotografeerd onderweg. Na eerdere materiaalschade op regenachtige tochten heb ik mijn camera vandaag vooral veilig in de tas gehouden. Zodoende hoeft er achteraf niet geselecteerd te worden: dit is alles wat ik heb… Waarbij ik aanteken dat het kerkhof op foto 1 niet te symbolisch moet worden opgevat: er is geen sprake van een grafstemming onderweg. Het verschijnsel op foto 5 is nogal intrigerend. Thuis gekomen zoek en vind ik daar een alleszins bevredigende verklaring van:

“In de volksmond heten de vergroeiingen in (met name) berkenbomen heksenbezems. Over de berk maar ook over deze aantastingen, doen verschillende verhalen de ronde. Zo gaat het verhaal dat een heks op haar nachtelijke uitstap te lang bleef napraten en er, toen de zon opkwam, gehaast vandoor moest. Echter, ze was net iets te laat. De eerste lichtstraal die op haar bezem viel, deed de vliegkracht ervan verdwijnen. De bezem bleef in de boom hangen en de heks moest haar reis te voet vervolgen...” (In werkelijkheid is de wirwar van kleine takjes een vergroeiing. Een vergroeiing die ontstaan is door een schimmel.) Bron: Vitens natuurlijk.

Al met al kunnen wij de wandeling van vandaag bijschrijven op ons lijstje ‘heroïsche tochten’. En kunnen we de thuisblijvers tegelijkertijd geen ongelijk geven. Waren we allemaal maar zo verstandig…

Bekijk de kaart

Bekijk de foto's