Cicero - 2016-10-29

2016-10-29_Woudenberg

Woudenberg 29-10-2016

15,5 km

We zijn te laat voor de ochtendnevel. Als wij het dorp Woudenberg verlaten is die al grotendeels opgetrokken. Na de grijze tochten van de afgelopen weken lopen wij nu door een zon-beschenen, onschuldig coulisselandschap. Dat levert Ruysdael-achtige uitzichten op (foto 1). En in de coulissen kan zich van alles schuilhouden, zoals bijvoorbeeld een ezel en een pony… (foto 2). Ik gooi er nog maar een landschapje tegenaan (foto 3), voordat we bij het Valleikanaal aankomen (foto 5). We lopen speciaal even naar de Stuw Roffelaar omdat daar een zogenaamde cascadevistrap is aangebracht, een speciaal bouwwerk dat ervoor zorgt dat vissen langs een dijk of een dam of sluis kunnen zwemmen. De stroom rechts op foto 4 is de vistrap.

De herfst is inmiddels aangebroken, en dat is niet alleen merkbaar aan het verkleurende bladerdek, maar ook aan de vele paddenstoelen die wij in bos en berm passeren. We leren van onze bioloog dat paddenstoelen de voortplantingsorganen zijn van ondergrondse schimmels (als ik het zo tenminste goed weergeef). Foto 6 is een mooie illustratie van een fraai koppel dat de kop opsteekt. Het verschijnsel op foto 7 is iets totaal anders: we zien hier een verlaten kabouterdorp. Zo op het oog tenminste; het zou kunnen dat de bewoners ’s avonds terugkeren naar hun woonstee.

Maar we duiken nog even dieper in de biologie, de leer van levende wezens, levensvormen en levensverschijnselen. Genoemde bioloog in ons gezelschap heeft een eikenblad opgeraapt, met daaraan verkleefd een ‘galappel’ (foto 8). Zij onderwijst ons dat de galwesp haar eitjes injecteert in de nerven van het eikenblad. Dat blad kapselt die wezensvreemde elementen vervolgens in, en aldus vormt zich een vruchtgelijkend weefsel vanuit het blad. Mooi verhaal. Ik heb niet goed opgelet hoe het afloopt, maar ik denk dat het volgroeide insect zich door de zure appel heen bijt, op weg naar de buitenwereld…

Zo is het weer een leerzame dag in de natuur! Ik besluit dan ook met de lezers- (en levens-)vraag hoe een koe een haas vangt, herstel: een bad neemt (foto 9).

Bekijk de foto's

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.