Cicero

2016-07-02_Rhenen

Rhenen 02-07-2016

16,5 km

Met provinciegrenzen zal ik altijd ruzie houden. Regelmatig lopen we voor mijn gevoel vlak bij huis, en blijken we toch in een andere provincie te zijn aangeland. Sinds kort benoem ik mijn foto’s daarvan maar als “uitheemse landschappen” om ze te onderscheiden van de oorspronkelijke “Utrechtse landschappen”. Vandaag zijn we echter een roteind uit de buurt, en wat blijkt: we lopen ‘gewoon’ in Utrecht…

De Grebbe vallei wandeltocht bij Rhenen, uitgezet door een aantal plaatselijke organisaties, waarvan wij de 15 kilometer variant kiezen. Vanuit het vertrekpunt, Hotel De Wereld (pardon: Hotel Paviljoen), lopen we direct de bossen in. Dat we op een heuse berg vertoeven blijkt wel als we een uitkijkpunt net buiten de route aandoen: van hieraf hebben we door de begroeiing heen een schitterend uitzicht op de plassen tussen het Valleikanaal en de Nederrijn in de diepte (foto 1). Een klassiek vergezicht! Op de een of andere manier doet dit mij denken aan Romeinse invasielegioenen die lang geleden op de waterige Bataafse vlakten neerkeken. Op de terugweg naar de officiële route stuiten we op een laatmiddeleeuwse ruïne uit achttienhonderd-zoveel (erg laatmiddeleeuws dus, foto 2). Als ik binnentreed blijkt de jonkvrouw te zijn gevlogen. Dat bespaart mij een ingewikkelde metamorfose van kikker tot prins…

We vervolgen onze route en passeren het Militair Ereveld (foto 3), als postuum eresaluut aan de hier gesneuvelde militairen in WO-II. Even later lopen we langs een verlaten kazemat uit dezelfde periode (foto 4), en verlaten daarna berg en bos om naar de open vlaktes af te dalen (foto 5). Hier stroomt de rivier de Grift door ‘oneindig laagland’, en wij volgen… (foto 6). De weersomstandigheden zijn nogal wisselvallig, zodat wij het ene moment in een ijzige poolwind lopen, en wat later in een door zon verwarmde luwte. Op een gegeven moment worden wij zelfs opgeschrikt door een donderklap die een naderend onweer aankondigt. Het licht wisselt even snel als de omstandigheden. Ik vind genoeg gelegenheden om dat prachtig uitgelichte landschap vast te leggen (foto 7 en 9).

Tussendoor zijn wij nog onbedoeld getuige van een demonstratie van een oudhollandse boerenactiviteit, het ‘dorsen’ van graan (foto 8). Plichtmatig maak ik er een foto van, die ik nu ook maar aan de selectie toevoeg. Voor de diversiteit van de serie, zeg maar…

Bij terugkomst krijgen we – naast een herinneringslintje – een “wandelpaspoort Veluwe-Vallei” uitgereikt. Daarin zijn vier wandelingen gebundeld die alle vier herdenkingsroutes zijn van de Tweede Wereldoorlog: “Wanneer de houder van dit paspoort in twee jaar tijd deze 4 tochten heeft uitgelopen en afgestempeld, dan krijgt men een speciale (extra) herinnering van deze wandeltochtcombinatie.” De eerste tocht hebben wij vandaag gelopen en afgestempeld. Nog 3 te gaan….

Bekijk de foto's