Cicero - 2016-06-04

2016-06-04_Groenekan

Groenekan 04-06-2016

14 km

We melden ons in Groenekan voor de Beter lopen voor Parkinson Wandeltocht. Een sponsorloop voor het goede doel, aandacht voor de ziekte van Parkinson, vernoemd naar de Engelse arts James Parkinson (1755-1824). Een hersenziekte waarbij zenuwcellen langzaam afsterven (degenereren). De meest zichtbare symptomen zijn stoornissen in de motoriek. Er bestaat nog geen effectieve behandeling voor.

De bekendste lijder aan deze ziekte is/was de bokslegende Cassius Clay, alias Muhammad Ali, die – hoe toepasselijk – juist vandaag zal overlijden. Andere bekende historische figuren die aan de ziekte leden zijn Adolf Hitler, Mao Zedong, Paus Johannes Paulus II, Fidel Castro, prins Claus, Yasser Arafat, Johnny Cash, Ozzi Osbourn en Robin Williams. We lopen in goed gezelschap dus, al zijn de reputaties van genoemde heren (zijn er geen vrouwen die aan de ziekte lijden?) niet allemaal even vlekkeloos.

De wandeling voert onder andere door Park de Gagel en het Noorderpark, welke zich aan de rand van Utrecht en Groenekan bevinden. Daar liggen bezienswaardigheden als Fort Blauwkapel, Fort Ruigenhoek en Fort de Gagel. Deze Forten aan de noordkant van Utrecht zijn tussen 1816 en 1880 gebouwd als onderdeel van de Hollandse Waterlinie.

We zullen deze forten evenwel nooit te zien krijgen. Als we vertrekken hangt er een behoorlijk dichte mist, waardoor een groot deel van de omgeving aan het zicht onttrokken is. Het landschap krijgt daardoor iets mysterieus. Ik vind het omfloerste uitzicht zo fascinerend dat ik steeds achterblijf, en een paar keer mijn wandelgroep uit het oog verlies. De foto’s 1 t/m 6 illustreren het verweesde landschap. Een idee van een ‘waterlinie’ geven ze wel, en op foto 4 zijn zowaar nog twee verdedigingswerken te ontdekken…

Halverwege de ochtend trekt de mist langzaam op, en breekt de zon door. Het wordt nu warm en klam, en we kunnen de dingen in de omgeving weer herkennen. Zoals op foto 7. De diepere zin van dit beeld kan ik niet uitleggen, ditt staat gewoon zo langs de route. Evenals de Amerikaanse pick-up op foto 8 en het in Middeleeuwse klederdracht gestoken witte paard op foto 9. Zo zie ik nog wel meer voorbij komen, maar mijn selectie is vol en de wandeling moet een keer ten einde komen. Verhit maar voldaan keren wij dus terug naar het uitgangspunt, wikkelen daar de formaliteiten af en rijden vervolgens huiswaarts.

Bekijk de foto's

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.