Cicero - 2016-11-26

2016-11-26_Harmelen

Harmelen 26-11-2016

10,7 km

Koud is het wederom, vanmorgen, zodat wij het ijs van onze schoenen moeten krabben voordat we op weg kunnen. Schapen in warme wollen wintertruien kijken ons meelevend na als wij voorbij komen (foto 1). De sloten zijn bevroren (foto 2), al is het ijs niet dik genoeg om ons te kunnen houden. Onze blik evenwel is scherp als de winterlucht (foto …).

In ganzenmars lopen wij vanuit Harmelen richting Woerden, ronden daar de recreatieplas Cattenbroek, om vervolgens met een omweg weer naar ons uitgangspunt terug te keren. De recreatieplas is een vrij recente zandafgraving, en visueel eigenlijk niet bijster interessant. Met wat smokkelen, en met dank aan het mooie winterlicht kan ik van deze plas nog wat min of meer intrigerende beelden maken (foto 3 en 5). Zoals eigenlijk alles in dit licht mooi wordt… (foto 4).

In de rafelranden van de plas, het gebied tussen water en weiland, is tussen de rietkragen een “oeverzwaluwenwand” gebouwd (foto 6), waar 110 paartjes van deze bedreigde kleine vogelsoort een broedplaats vinden. Oeverzwaluwen zien we niet, wel overvliegende grauwe ganzen (foto 7), en een ingewikkeld kunstwerk (foto 8) dat ik hier niet wens uit te leggen.

Op de terugweg lopen we langs het spoor waar in 1962 de grootste treinramp van Nederland heeft plaats gehad. Er staat een monument langs de route, maar wij kiezen een andere weg. Ik leg evenwel een stukje van de spoorlijn vast, als ‘schuldig landschap’ (foto 9). Ik herinner mij de treinramp als de dag waarop wij kinderen de bitter gekookte witlof aten zonder te (durven) mopperen. Er bestonden blijkbaar zaken in de wereld die erger waren dan gekookte witlof…

Bekijk de foto's

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.