Cicero - 2016-11-12 Hollandse Rading

2016-11-12 Hollandse Rading

Hollandse Rading 12-11-2016

13 km

Het is koud, bij vertrek vriest het nog. We lopen vanuit Hollandse Rading door het bos en over het ecoduct over de A27 (foto 2) naar de “grote stille heide”. De tijd van paddenstoelen en herfstbladeren is voorbij, vanaf nu concentreer ik me op kille winterlandschappen. We komen ze nog wel tegen, winterharde paddenstoelen die blijkbaar niet naar het zuiden trekken, maar die negeer ik, en laat ik buiten mijn fotoselectie. Ik wil rijp zien op bomen en struiken, ijs op de plassen, en nevelige verten.

We lopen in gevaarlijk gebied. We kwamen hier eerder, en immer verdwaalden we op de misleidende bos- en heidepaadjes. De wandelroute werd nog net niet traumatisch voor ons, maar erg veel heeft het niet gescheeld. Tot vandaag, de dag waarop onze bioloog ook blijkt te kunnen spoorzoeken. Moeiteloos leidt zij ons door berg en bos, langs hut en hei. Zo vertrouwd is de omgeving haar dat zij ons zelfs trakteert op een uitstapje naar het voormalig sanatorium Zonnestraal (foto 8). Dit monumentale complex was oorspronkelijk bestemd voor diamantslijpers die tuberculose hadden opgelopen. Het dateert uit 1928, en is ontworpen door de architect Jan Duiker. Het is gelegen in het Loosdrechtse Bos, en kandidaat voor de wereld-erfgoedlijst van de UNESCO (bron: Wikipedia). Mijn foto toont slechts een hoekje van één van de gebouwen. Wie meer wil zien zal er zelf heen moeten, het is de moeite waard…

Zoals gezegd concentreer ik mij vandaag op de wintertaferelen, en dan met name op de heide en bosranden, waar de ‘grote grazers’ zich klaarmaken voor hun winterslaap.

Bekijk de kaart

Bekijk de foto's

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.